Ovamo kod mene reklamirali su nekakvu Zelengoru, sumnjam da su davali 13. jul, mada ne pratim "Državnu TV" izgubila se sva ta rutina gledanja samo dva kanala, a i rezolucija (mislim slike) im je loša + nekakvi program iz donacija. Nadam se da se za "13. jul" nisam ogriješio o te ljudurine.
Kljifte da li postoji serija 13. juli, ubedjen sam da sam jedne godine na moru u CG video jednu epizodu ?
Mislim originalno da li postoji, ne sad neko da je naknadno iskasapio film na 40 minuta i napravio 3 epizode.
Recimo, malo ljudi zna da postoji serija SUTJESKA, od koje bi mogao da se napravi duza i bolja verzija filma (film bi integralno mogao da ima trajanje vise od 200min)
Kad vec spominjem SUTJESKU, mislim da se ta serija nalazi jedino u TVSA, a da je nijedna druga TV nema. Pre par godina je procurela na YT, sa znakom TVSA i u jako losem kvalitetu, boja se gubi i podrhtava. Mislim da je bilo 4 epizode po 55min sa spicom i odjavom.
Izuzetno zanimljivo makedonsko ostvarenje koje samo ucvrscuje moje misljenje da je makedonska kinematografija, od raspada YU pa na ovamo, najuzbudljivija od svih kinematogarfija sa ovih prostora, ukljucujuci tu i Albaniju, Bugare, Madjare (za Rumune i Grke nisam siguran jer ne znam).
Preci cu odmah na vrline ovog ostvarenja, o manama malo kasnije.
Izuzetno koloritan i usnimljen, dobre rezije, vrhunske scenografije, zanimljivih kostima, a glumci nikad jaci.
Pravo otkrovenje je Sasko Kocev, njemu uloga toliko lezi, toliko ga hoce kamera da mi deluje kao da dobijamo jednu novu zvezdu i to ponovo iz Makedonije.
Ti drugi su, mozda pogadjate, Toni Mihajlovski i Nikola Ristanovski. Njih trojica su pravo osvezenje za domaci film (prethodna dvojica su poznatija i vec su igrali u EX YU koprodukcijama). Od ostalih, simpaticne su uloge "nasih" , ali i moglo je bez njih.
Ono sto bode oci takodje, a ako je zvanicni podatak tacan, ova istorijsko-avanturisticka drama kostala je svega 3,5 miliona evra, od toga 2,5 dala je drzava. Mozemo i da ga poredimo sa "cuvenim" GEORGIJEM koji je kostao minimun 7,5 miliona, a koji nigde ne odskace produkciono. Zanimljiv momenat.
Onda ispada da ipak i nije tako strasno skupo snimiti epohu ili ratni film, samo ako postoji vera u projekat i malo entuzijazma.
I da se ne kraducka naravno.
Takodje ne odskace ni umetnicki, naprotiv, ovo je pravo remek-delo u odnosu na GEORGIJA, a u sustini jedna jaka sedmica ili slaba osmica, sto bi se reklo jedan vrlo gledljiv film sa porukom.
I da, poredicu ga jos, DO BALCAK ni na jednom mestu nije autosovinisticki, niti kontra napadno nacionalan ili euforican, naprotiv. Scene su jake, emotivne, napunjene nabojem i pogotovo aktualne za sadasnje vreme. To je u stvari pravi recept za dobar domaci film. Stole Popov je iskusan i ti trikovi da se dodvori Europi, producentu ili premijeru vlade mu ne trebaju. Mozda je malo potkacio jace Turke, na dva mesta vrcavo prozvao Grke, cak i spomenuo Vojvode i neke cetnike koji plutaju na reci i odlaze nekud, ali pa sta !
SVETI GEORGIJE sve kontra ovoga jeste, zato je i odvratan film, stvoren verovatno samo zbog toga da opravda Dragojeviceve postupke (enormna produkcija filma, upravni odbor u partizanu, clanstvo u SPSu i ostala sranja vezana za PARADU).
Iskusni Stole Popov se i dalje drzi magicnog realizma koji je dotakao u GIPSY MAGIC (1997), ali on apsolutno ima svoj rukopis i ne kopira KUSTURICIN stil. Doduse, pojavljuju se neki elementi (upotreba zivotinja), kao i angazman poznatog scenografa, ali to nije napadno, nije isuvise magijski i potpuno se uklapa u atmosferu balkanskog spageti vesterna koji je i hteo da snimi. Naravno da ne mislim da Kusturica ima tapiju na tu vrstu poetike, ali je zanimljivo uporediti je.
Ako izuzmemo da je ovo jedna nova i dostojna verzija Zikinog filma MIS STOUN, film poprima opravdano i neke druge poetske uticaje.
Pored tog uticaja koji se ne moze zameriti, na samu pricu, poentu i to sta je pisac hteo da kaze najvise utice po meni SIBIRSKI BERBERIN. Slicna poruka, sudar zapadne i istocne civilizacije u burnom vremenu, a akteri su slicno zena zapadnjakinja i jaka muska licnost u liku istocnjaka (Balkanca). I sve to prenesenog, metaforickog znacenja na sadasnje vreme u kom se nalazimo.
Takodje, taj spageti vestern momenat, DO BALCAKA prima od filma METAK ZA GENERALA (1967), jednom od 5 najjacih spagetija ikada. Manje poznat film i topla preporuka.
Ti uticaji su stvarno sa merom, gotovo neprimetni, a na koje autor ako ih ne plagira ima pravo. A ne plagira ih.
Najproblematicnije strane filma su montaza kao i delimicno scenario.
Recimo, pocetak je dosta monoton, a rezovi dosta brzi sa sve jakim koloritom i vozom koji je glavna scena gotovo do 30 minuta kada film konacno i pocinje u pravom smislu. Malo je to sizofreno, iako je svaki od elemenata sam za sebe fantastican.
Zenskom liku je nepotrebno i mozda vestacki dato vise prostora i prava je steta sto jaci akcenat nije na makedonskim ustanicima. Film kao da poskakuje cas sa zenskog, cas sa muskog lika. Film je ili trebao da bude kraci za pola sata ili duzi za jedno 15ak minuta. Skracivanjem bi dobili fokus na akciji i komitama, a produzavanjem balans medju likovima, jacu motivaciju, sirinu spektakla, dublje dijaloge...
Bilo bi jako zanimljivo ako postoji TV serija koja bi mogla da produzi i popuni film na pojedinim mestima.
Medjutim, ako prihvatimo da je ovo pravi spageti vestern (istern, sto bi rekli), zanrovski film sa politickom pozadinom, onda ni ne treba zamerati na pojedinim stvarima. Pravila spagetija su jednostavna, motivacija i logicka objasnjenja su nepotrebna ili tanka, bitna je samo politicka poruka, simbolika ili angazovanost koja treba da vas opauci po faci da razmisljate o njoj, a ne da trazite neke tamo logicnosti.
To je spageti.
Spageti je propaganda uvijena u secerlemu anarhizma, antikapitalizma i antiglobalizma, a ko se ne primi na to je kontra revolucionar.
Kraj price. Opasan je i neodoljiv spageti.
Zato se u sve to jako uklapa magicni realizam, koji podcrtava ovaj film.
Kopajuci malo na netu, saznao sam da je prva verzija scenarija napisana 1988 i da je ovo trebalo da se snima u SFRJ, 2001 druga verzija, a 2012 treca postojeca. Ova prica kao i pomalo problematicna produkcija (umro konj na setu, protesti u Bitolju zbog blokada starih zanatskih radnji), pruzaju pravu priliku za jedan dobar semestarski rad nekom studentu.
Makedonci su skoro vec imali slicne izlete sa filmovima DUST (2001) i ODMAZDA (2001), meni isto jako zanimljive, ali i nepotrebno ispresecane skokovima na savremeni deo price. Zato je ovaj film dosta bolji.
Takodje moram da priznam da mi kriterijum popusta na ovakvu vrstu filma, jer bas ovakve filmove volim.
Pogotovo poigravanjem sa spageti zanrom. Lako se primam na sve price druga Spanca i ako sam u dubini duse Milos Radekic (GLUVI BARUT, ipak neprevazidjeni balkanski spageti vestern ikada)
Prosto bi neverovatno i zanimljivo bilo videti srpski film o ustanku u Hercegovini, a da ima spagheti poetiku, zar ne ?
I na kraju ... Potpuno je neverovatno (mada je verovatno politika bila u pitanju), da su svapski i italijanski producenti birali Hercegovinu i Dinaru za Vinetua, a ne ove neverovatne makedonske predele.
Trejler:
Film je potpuno redak (sto je isto za neverovati) i samo sam ga nasao na ovom linku, nigde drugde ga nema (ima jos jedan YT, ali je taj sa reklamama).
Takodje jedini prevod na srpski (a koji je dosta los i jer je verovatno radjen na uvo) sam licno doterao da mu sinhronizacija valja. Zato ko zeli da gleda, neka pozuri, ovo moze lako da nestane.
radionica1 ::Kljifte da li postoji serija 13. juli, ubedjen sam da sam jedne godine na moru u CG video jednu epizodu ?
Mislim originalno da li postoji, ne sad neko da je naknadno iskasapio film na 40 minuta i napravio 3 epizode.
Recimo, malo ljudi zna da postoji serija SUTJESKA, od koje bi mogao da se napravi duza i bolja verzija filma (film bi integralno mogao da ima trajanje vise od 200min)
Kad vec spominjem SUTJESKU, mislim da se ta serija nalazi jedino u TVSA, a da je nijedna druga TV nema. Pre par godina je procurela na YT, sa znakom TVSA i u jako losem kvalitetu, boja se gubi i podrhtava. Mislim da je bilo 4 epizode po 55min sa spicom i odjavom.
Ne znam postoji li serija 13. jul, nisam do sad na to nailazio. Sigurno da su nasnimili materijala, ipak je to ovdje rađeno, monolozi i dijalozi bez kraja i početka ko u "Maloj nevjesti". Ali u seriji bi se osim Branka, Periše, starčadi, Poslanika morala i pojaviti prezimena. U filmu je na primjer naglašeno da su major Rajević i kapetan Mitrović (ako se dobro sjećam) iz Slavonije (dobro da nisu sa Sjevernog pola). To su jedina dva prezimena koja se pojavljuju i koja nisu toliko crnogorska. Jer kada bi se pojavila karakteristična crnogorska prezimena, potomcima "makarondžija" ne bi bilo pravo da ih u tom obliku pominju + u 13. julskom ustanku učestvovali su i "kraljevi oficiri" ali ovi ovdašnji nije nam trebao uvoz iz Slavonije sa svojim rođacima koji nisu bili ponešeni za komunističkim idejama. I koji nisu skinuli epolete. To se u samom filmu stidljivo pominje. Ali nije ni to najveći problem, (komunistička) republička vlast bi dakako i podnijela četnički udio u ustanku ali ono što ne bi podnijela je komunistički udio u ustanku - poslije rata većina njih će završiti na Golom otoku i zajedno sa svojim porodicama represirovana i posle Golog otoka. I kako da snimiš seriju u kojoj bi ipak moralo da se čuje za Arsa Jovanovića i mnoge druge imenom i prezimenom na koje se ta država koja snima seriju posrala.
Zbog toga je film 13. jul i morao biti snimljen kao varijanta "Dece kukuruza". Inače ovo je moje subjektivno (iskreno) mišljenje.
Dopuna: 20 Jul 2017 16:44
Odgledah "Bitku za Alžir" (odličan naslov iako naoko suvoparan - Bitka za grad Alžir jednako kao i za zemlju Alžir). Biju se za grad Alžir (ko i za ostatak zemlje) vlast protiv ćelija urbane gerile. U planinama je drugačije/lakše, kaže na filmu general, a u gradu na jednom ograničenom prostoru ko u košnici. Nevjerovatno dobro je prikazana urbana gerila, nešto poput "Otpisanih" ali krvavih do ramena. I jedni i drugi. Film italijanske produkcije i italijanskog režisera Đila Pontekorva. Film je izvanredan i unikatan i da bi ga opisao čoek mora da se posluži citatima.
"It was shot on location and the film score was composed by Ennio Morricone. The film, which was shot in a Rossellini-inspired newsreel style—in black and white with documentary-type editing—is often associated with Italian neorealism cinema."
Film je ko sa uviđaja. Pola ko sa uviđaja, pola ko dokumentarac. Izuva iz cipela. Da ne zaboravima, pola ko rekonstrukcija zločina. Tri polovine.
"Sound—both music and effects—performs important functions in the movie. Indigenous Algerian drumming, rather than dialogue, is heard during a scene in which female FLN militants prepare for a bombing. In addition, Pontecorvo used the sounds of gunfire, helicopters and truck engines to symbolize the French methods of battle, while bomb blasts, ululation, wailing and chanting symbolize the Algerian methods. Gillo Pontecorvo had written the music for The Battle of Algiers, but because he was classed as a "melodist-composer" in Italy, it required him to work with another composer which was undertaken by his good friend Ennio Morricone."
Majstor tona odradio je majstorovanje tona. Ne samo dramske efekte i konverzaciju (užas jugoslovenskih filmova) nego je pokupio sve one tonske efekte, ritam Kazbe, ritam vojske. Ništa agresivno, nište demonstrativno, ništa holivudski, bat čizama je bat čizama, kamionski motori - kamionski motori, helikopter - helikopter. I naravno lokalni ton uz dramske efekte kod pokolja. Svaka mu čast.
Pontecorvo chose to cast non-professional Algerians he met, picking them mainly on appearance and emotional effect (as a result, many of their lines were dubbed). The sole professional actor of the movie was Jean Martin, who played Coloniel Mathieu; Martin was a French actor who had worked primarily in theatre. Pontecorvo wanted a professional actor, but one with whom audiences would not be too familiar, which could have interfered with the movie's intended realism. Martin had been dismissed several years earlier from the Théâtre National Populaire for signing the manifesto of the 121 against the Algerian War. Martin had also served in a paratroop regiment during the Indochina War as well as the French Resistance, thus giving his character an autobiographical element. The working relationship between Martin and Pontecorvo was not always easy, as the director, unsure that Martin's professional acting style would not contrast too much with that of the non-professionals, kept arguing with his acting choices.
"Neprofesionalni Alžirci" nevjerovatno su dobro izrazili uloge. Bez glumatanja. Film je sniman 1966 - odmah posle dešavanja. Nisu ni morali da glume, izgleda da ih je adrenalin još držao.
No oduševljen sam Žanom Martinom. Francuska je kasnih četrdesetih i pedesetih i šezdesetih (sve do danas) imala nevjerovatan protivpobunjenički oficirski personal. Izvraženi likovi. Bez kasarnske uštogljenosti. Pri tome kod njih sigurno nije bilo političke korektnosti, oni su bili oni, hrišćanska civilizacija, Francuska Imperija. Oni su imali pravo na pravo. Žan Martin je nevjerovatno dobro u liku kolonela Matjua napravio kompozit svih tih hanter - killera francuske kolonijalne uprave u oficirskim uniformama i ljudskim likovima. Koji su počinili mnoge neljudske stvari. Sam je služio u padobranskoj regimenti u ratu u Indokini kao i francuskom Pokretu otpora. Autobiografski element. Radilo se o pozorišnom glumcu, nije bio mnogo poznat, a iz Nacionalnog Teatra je izbačen kada je potpisao Manifest 121 čoeka o potrebi priznavanja činjenice da se rat dešava u Alžiru sa svim što sa tim ide.
O filmu se može napisati knjiga, urbana gerila, flertovanje gerile sa međunarodnom zajednicom, borba za nacionalno pa i socijalno oslobođanje + tekbiranje ali potmulo.
Pentagon ga je gledao 2003 povodom dešavanja u Iraku, a inspirisao je i raznorazne svjetske i evropske teroriste.
Film nije ubilo vrijeme, a na neki način "Alžir" se dokotrljao do samoga Pariza.
Na rts-u ide serija Tragom Karađorđa (iz 2004) gdje je jedan od naratora i dušan marković, zanima me da li postoji neka starija verzija te serije ili slične.
Ovaj narator je super. Inače slušao sam u ga u ovoj emisiji [youtube]https://m.youtube.com/watch?v=oc03j11YVc0[/youtube]
Ja sam, poteran idejom koju je dao jedan od članova na drugoj temi, odgledao turske filmove Planina i Planina 2. (Originalno Dag i Dag 2). Imena glumaca i tehničkog osoblja ne mogu ni da napišem, a kamoli izgovorim a da ne slomim jezik.
U prvom se govori o borbi turskih specijalnih jedinica protiv Kurda, a u drugoj protiv isis. Dok je prvi tipičan film kojem je svrha propaganda turske vojske (imam blagi utisak da ona gubi na popularnosti koju je oduvek imala, verovatno zbog prošlogodišnjih dogadjaja i procesa koji su im prethodili), drugi deo govori o obuci spcijalne jedinice i obavljanju zadatka na teritoriji Sirije. Flešbekova koliko ti duša hoće, i gde treba i gde ne treba.
Naime, patrola specijalne jedinice spašava novinarku (koja je ubr loše pisala o vojsci - ali je treba spasiti zato što je turkinja) pa se probijaju kroz pustinju i polupustinju do sela, koje je, gle čuda, turkmensko (pa se jedan od glumaca iščudjava, kako turkmensko, zašto nije tursko, jer u njemu žive čistokrvni turci, itd, itt....).
Ima, tu i tamo, ponešto duhovito, dosta o vojničkom drugarstvu, ali je ceo film prepun opštih mesta, glumci izgovaraju parole, a pojedine i po više puta. I naravno, ima i bodlji na račun amerikosa.
Naravno da na kraju, u jednoj opštoj pucnjavi u kojoj se nezna ko pije ko plaća, sedam (!) vojnika turske patrole odbije napad oko 200 isilovaca, ojačanih tenkom i sa par tojota. Tenk je naravno "Abrams".
Rad solidan, na rekviziti se nije štedelo, puca se sve u šesnaest (k'o da su oni odrasli na filmovima Bate Živojinovića!). Za jedno gledanje, nikako za više. Za čuvanje nije, ne vredi toliko. Gledajte ako nemate nešto bolje.
Dobro opisano Dobri. Mada, mora se dodati i to da je ovo vrlo skup projekat. Najvjerovatnije je drzava stajala iza njega ili neko izuzetno bogat. Ono sto je zanimljivo onima koji vole oruzje je da su korisceni (relativno) novi modeli oruzja poput nove snajperske puske (upoznao sam konstruktora!), pistolja ili MPT 76, nove borbene puske turske vojske.
Ko je bogat u turskoj i spreman da plati propagandu? Naravno tevabija oko sultana e. I vojska je dala više nego veliki doprinos, jer treba opravdati nekako tela koja se vraćaju iz Sirije i Kurdistana, izgorele tenkove i transportere...
