Leteci tanjiri "EKIP" ce moci nositi velike terete (tezine 100 tona i više) na velike udaljenostima pri brzini od leta 500-700 km / h i visini leta od 8-13 km. Ta leteće vozila se mogu kretati blizu površine tla ili vode koji koristeci zračni jastuk przinom do 160 km / h ili klizati po povrsini brzinom do 400 km / h koristeci "screen-plane". Leteće vozila "EKIP" ne zahtijevaju aerodrome. Mogu sletjeti sem na aerodrome i na i zemljane i vodene površine. Dužina piste za teška vozila tezine (nekoliko stotina tona) nece prelazi 600 metara. Poletanje i sletanje se izvode pri strmoj trajektoriji leta sto smanjuje uticaj buke vozila na okolinu. Vazdusni jastuk je uređaj koji se koriste za uzlijetanje i slijetanje vozila. Vazdusni jastuk koji je razvijen na drzavnom istrazivackom centru TSAGI (Moscow Branch of Central Air-hidrodinamičkih Institute), nije mogao biti koriscen za klasicne avione zbog odsustva ravnih povrsina na njima. Posto leteći tanjiri "EKIP" imaju velike ravne povrsine podvozje sa zracnim jastukom se idealno uklapa u strukturu vazduhoplova. Vazdusni jastuk smesten ispod tela vozila osigurava nizak pritisak vozila na samu pistu ( tlo, površinske vode) tokokom uzletanje i sletanje. Taj pritisak je ekvivalent pritisku sloja vode debljine 220-270 mm. Za letenje vozila "EKIP" nosivost stotina tona nema potrebu za izgradnju zračne luke s posebnim betonskim pistama duzine 5 km, koje su potrebno za teške avione kao sto su B-777 (Boeing) i A3-XX ( Airbus industrije). Leteće vozila "EKIP" će omoguciti prevoz teških tereta i velikog broja putnika (1000 i više) u kontinentanim i ostrvskim zemljama.
Gorivo i pogon leteceg tanjira
Treba posebno napomenuti da je leteća vozila "EKIP" koriste gasovito gorivo kao sto su prirodni plin i vodonik. Velika unutrasnja zapremina vozila dozvoljava locirati velike tankova sa gorivom unutar vozila bez menjanja spoljnih kontura letelice. Ograničeni resursi goriva ( 50 godina) zahtevaju prelaz vazduhoplova na plinski pogon, međutim ograničeni rezervoari u području tankih krila postojećih avione ne dopuštaju ovaj prelaz. Na avionima Tu-156 i aviona A-310 (Daša projekt) goriva zauzima celo područje iznad putnika tako da se menja cela kontura vazduhoplova i smanjuje njegova efikasnost. Leteće vozila "EKIP" omogucava smestaj velike količine goriva u bočni dio aviona bez menjanja vanjskih kontura letelice. Treba napomenuti da ce uz korištenje vodonika kao gorivo leteće vozila "EKIP" povećati domet leta 2-3 puta u odnosu na postojeće avione. Koriscenje prirodnog gasa i vodika će omoguciti smanjenje emisije stetnih gasova, tj. leteća vozila "EKIP" će sigurno biti više ekološko od postojećih letelica. Treba posebno napomenuti da ce korištenje na vozilu "EKIP" tecnog metana omogućiti smanjenje troškova goriva više od 5-8 puta, sto bi bi trebao dovesti do smanjenja operativnih troškova 1,5-2 puta u odnosu na postojeće avione. Relativna težina strukture tela vozila je 30% manja od postojećih letelica zbog uporabe kompozitnih materijala. Vecu mogućnost uporabe kompozitnih materijala u vozilu "EKIP" omogucava nepostojanje koncentriranih opterećenja na telo kao rezultat odsustvo velikih krila i tradicionalnih tockova za sletanje i poletanje. Rep vozila "EKIP" koristi se za lokaciju aerodinamičnih kontrolnih površina. Pogon vozila "EKIP" smješten je u njegovoj unutrašnjost u krmenom delu. Sastoji se od dva ili više motora visokog potiska i dva ili vise pomocna turbofan motora. Glavni motori omogucavaju kretanje vozila dok pomocni osiguravaju rad vazdusnog jastuka i protok vazduha oko tela vozila sto povecava uzgon vozila. Letelica koristi do 6-8% od vlastitog potiska motora za obezbedjenje stalnog protoka vazduh oko svog tela tokom krstarenja i uzlijetanje i slijetanje pod napadnim uglom od 40 stepeni. Tokom uzlijetanje i slijetanje pomoćne jedinice rade maksimalnom snagom , dok tokom krstarenja one rade u ekonomicnom modu. Glavni i pomoćni motori rade pod svim uvjetima leta. Leteća vozila "EKIP" nemaju nepotrebno komplicirane elemente poput podvozja sa tockovima koji su uzrok 70% vazduhoplovnih nesreća.
Veliki_Blek ::I ja sam cuo za tu tajnu Nemacku bazu na Antartiku koju su koristile Nemacke podmornice. Posle rata su Amerikanci navodno poslali flotu da je unisti ali je ta flota pretrpela poraz i morala se povuci.
Treće oko ili Marti Misterija?
Izgleda da sam bio upravu kada sam govorio o mogucoj primene letecih tanjira u vojne svrhe posto americka mornarica trenutno razmatra mogucnost njihovog uvodjenje u naoruzanje. Ruski leteci tanjiri se testiraju u Merilendu a amerikanci planiraju da ih koriste za transport oklopnih vozila na krizna podrucja koja uglavnom nemaju savremene aerodrome. Deo teksta sa sajta planeta.rs koji govori o ruskom letecem tanjiru.
"Ruski dizajneri su se vodili idejama rumunskog pionira aeronautike, Henrija Koande, poznatog kao izumitelja mlaznog motora. On je tridesetih godina primetio da tok vazduha prati krivu površinu, a ne nastavlja pravolinijski. Taj »Koanda efekat« je uticao da dizajneri dodaju više oblina letelicama. Takođe je inspirisao mnoge inženjere da pokušaju da naprave potpuno okrugao avion pravi leteći tanjir. Četrdesetih godina američka mornarica je napravila sličan avion nalik na frizbi i testirala ga iznad Zone 51, vojne baze koja je postala opsesija za »dosije iksovce« tokom narednih decenija. Upravo je to prouzrokovalo da mnogi Ijudi poveruju u NLO-e."
SARATOV - The US Navy Department intends to subsidize the development of an advanced Russian aircraft, which will eventually be extinguishing forest fires on US territory. This UFO-shaped flying machine is currently being designed by the Saratov aviation concern.
The Saratov aircraft enterprise, which is located in Russia's Volga region, started assembling UFO-shaped flying machines in the 1990s; however, this R&D project was then moth-balled because of financial snags.
Many aircraft companies all over the world did their best to design similar flying machines. However, Saratov's aircraft designers managed to come with some unusual engineering solutions, also building a flying-saucer mock-up.
Designers managed to overcome vibration being caused by turbulence flows, after opting for the flying-saucer concept; this problem was also solved with the help of some other know-how. This flying machine is called the EKIP (Russian acronym, Ecology and Progress).
Moreover, the hovercraft's special coating enhances lift by 40 percent (with the help of turbulence flows). Consequently, the EKIP's payload accounts for only 40-45 percent of its mass; meanwhile the relevant aircraft ratio is 20-25 percent.
The EKIP boasts some other unique specifications; for example, it can transport 100-ton loads over several thousand km at 500-700 kph and at 8-13-km altitudes. This unique hovercraft can skim along at 160 kph just above the surface.
Many foreign companies had repeatedly suggested establishing a joint venture together with the Saratov factory in the late 1990s; however, the US naval-aviation research center alone offered acceptable terms, the Saratovskiye Vesti newspaper writes.
Specific contract terms were not disclosed. According to the aircraft factory's general director Alexander Yermishin, Russia will retain EKIP copyright. The market will be divided, after batch production gets underway, with the United States paying dividends to Russia for every EKIP aircraft, Yermishin added.
First of all, the US side needs the EKIP remotely piloted aircraft for fighting fires and coping with natural calamities, Yermishin said in conclusion.
Dopuna: 25 Mar 2009 15:22
mean_machine ::Nego da se nadovezemo na letece tanjire. Sve to sto se radi po svetu (i sto se radilo) meni lici na kineske lose kopije ako pogledamo sta kazu NLO fanovi. Besumano kretanje, u stanju da mili i stoji u vazduhu ali odjednom da naglo ubraza do brzine brze od radio talasa itd.
Zvanicno je samo u Britanija priznala postajanje NLO. Bilo je o tome na TV.
Mogu misliti sta su pomislili pojedini amerikanci kada su videli ruske letece tanjire EKIP koje ispituje americka vojska. NLO je skracenica od neidentifovani leteci objekat i moze oznacavati bilo koju nepoznatu pojavu ili letelicu poput meteroloskog balona koji se srusio u Rozvelu 1947. (Tamo se nesto definitivno srusilo ali jos nemogu da se dogovore sta je upitanju balon, tajni vojni avion, leteci tanjir poput Avocara ... ) ili objekta koji je izazvao eksploziju u Tunguski 1908 godine. Za vreme nato bombardovanja pojedini ljudi su za osvetljavajuca sredsta koja su nocu izbacivana iz aviona mislili da su leteci tanjiri. Najpoznatiji NLO (vidi sta znaci ova skracenica) bio je F-117. Postojanje ovog aviona koji je svoj prvi let obavio 1981 je americka vojska je uporno poricala sve do 1988 godine. U tom perodu za svakog civila koji bi ga eventualno video taj avion je bio NLO tojest nepoznati leteci objekat. Leteci tanjiri o kojima pisem nisu NLO posto javnost zna za njihovo postojanje.
Sto se tice leta pri malim brzinama njega leteci tanjiri ostvaruju bez problema. Cak je i stari Avrocar od pre 50 godina imao sposobnost kretanja malom brzinom i lebdenja. Naime leteci tanjira pri jednakim brzinama imaju veci uzgon nego konvencionalni avion zbog Coandovog efekta sto im omogucava da imaju manju minimalnu brzinu leta. Savremani leteci tanjiri pored toga poseduju pomocne motore koje koriste za stvaranje protoka gasova preko njihove gornje povrsine sto dodatno povecava njihov uzgon pri malim brzinama a na malim visinama mogu da za lebdenje koristiti vazdusni jastuk. Buka koju leteci tanjiri proizvode je manja od buke koje prave aviona zbog toga sto su motori smesteni u unutrasnosti letelice.
@boksi
Cepelini nisu letelice u obliku leteceg tanjira ako te zanimaju cepelini pokreni novu temu koja bi se njima bavila. Jedina letelica u obliku cigare koja ima veze sa ovom temom jeste 300 m dugacka nemacka Andromeda i to izkljucivo zato sto je trebala da ima mogucnost da u svom trupu nosi 2 izvidjacka i 3 borbena leteca tanjira.
Sto se tice manevara koje izvode leteci tanjiri odlucio sam da prikazem jedan koji je izveo japanski leteci tanjir OREX koji je lansiran u svemir februara 1994. Tokom povratka na zemlju ovaj leteci tanjir je najpre iskoristio svoj motor kako bi smanjio brzinu a zatim je napravio okret od 180 stepeni i izveo sletanje na krov.
Moj prvi susret je bio pre agresije NATO na srbiju 99. tada je moj profesor istorije Sebic, poceo pricu o letecim tanjirima u Nemackoj sto je meni bilo smesno iznosio je i neke cinjenice o tome ali sam sve to odbacio.
Nekoliko godina kasnije, devojka sa kojom sam bio 6 godina je radila neka istrazivanja iz istorije na posdiplomskim i kada mi je rekla da su zapadna vazduhoplovstva u 44 i 45. iznad nemacke imala preko 80% gubitaka poceo sam da se smejem, ali je onda pocela da mi pokazuje raznorazne fotokopije raznih dokumenata.
U to vreme nemci su razvili sistem za PVO koji nisam uspeo saznati kako je potpuno funkcionisao, ali glavno oruzje je bio disk u precniku ~40cm kao leteci tanjir. Kako je lansiran neznam ali se secam da su ti diskovi se lepili za avione i eksplodirali.
pokazala mi je i brdo dokumentacije o tome da su nemacki naucnici imali timove koji su krstarili po celoj planeti a da su ih navise interesovale stare civilizacije, jako puno mi je dokumentacije prikazala sa srednjeg istoka i ujedno tamo su nemci imali najvise ekspedicija.
Naze na antartiku koje su nemci koristili su istorijski potvrdjene i dokumentovane, a tvrdi se da su tamo sakrivene kojekakve stvari, kao i to da su ameri zbaranili da se tamo ista cacka posle neuspeha da zarobe to sto su hteli.
Jako je zanimljivo i to da su to dokumenti sa kraja rata i pocetka pedesetih, dok se kasnije ta tema izbegava, a danas jako mali broj istoricara uopste o ovome nista nezna, valjda i zato da kada se pokrene prica o tome dobro izreklamirani autoriteti koji neznaju nista bi mogli da ismeju one koji su do bilo kakvih podataka dosli.
