offline
- kljift
- Legendarni građanin
- Pridružio: 11 Okt 2009
- Poruke: 7262
|
Napisano: 04 Apr 2012 19:30
HatakeKakashi ::pre neki dan sam cuo na televiziji da je na izborima mislim da je bilo 1934. 5 miliona Nemaca glasalo za Komunisticku Partiju....
Karl Marks je komunizam i namijenio za Germane. O Slovenima je imao veoma rđavo mišljenje.
Dopuna: 05 Apr 2012 1:07
Funkaufklärungszentrum Nord (FuAZ N) - (Radio - obavještajni centar "Sjever")
[Link mogu videti samo ulogovani korisnici]
U mjestu Rüggow nalazi se FuAZ N, radio obavještajni centar i baza sistema SDR 2A i KRTP-86 TAMARA, proizvedenog u čehoslovačkoj firmi Tesla u gradu Brno. 1989. godine izvršena je obuka tehničkog sastava, a 1990. isporučeni su i KRTP-86 TAMARA.
Nakon instalacije sistem je integrisan u Bundesver i korišten od avijacije.
[Link mogu videti samo ulogovani korisnici]
Sama baza raspolagala je zgradama za smještaj i servis, garažama, kotlarnicama te objektima obezbeđenja. Objekti su završeni 1987.godine.
Komplet Radiotechnického Průzkumu - Radiotechnical Reconnaissance Set KRTP - 86
(pasivni radarski sistem za elektronska izviđanja)
------- Dopuna: 07 Apr 2012 0:18
Ministry for State Security - Ministerium für Staatssicherheit (MfS) - "Štazi"
Ministarstvo Državne Bezbjednosti (Ministerium für Staatssicherheit (MfS), poznatije pod nadimkom Stasi, bila je zvanična državna služba za bezbjednost Istočne Njemačke . Imala je štab u Istočnom Berlinu, sa velikim kompleksom u Berlin - Lichtenberg i nekoliko manjih objekata u gradu. Ostaće zapamćena kao jedna od najrepresivnijih i najefikasnijih obavještajnih službi i tajnih policija na svijetu. MfS moto je bio "Schild und Schwert der Partei" (Štit i Mač Partije), Partije ujedinjenih socijalista Njemačke (SED).
Nastao je 8. februara 1950. Modeliran je po ugledu na sovjetski MGB (preteča KGB), i bio je označen od strane Sovjeta kao izuzetno lojalan i efikasan partner. Wilhelm Zaisser bio je prvi Ministar Državne Bezbjednosti DDR, a Erich Mielke zamjenik. Tokom partijskih previranja pedesetih, Erih Milke postaće direktor službe.
Između 1950 i 1989. u Štaziju je bilo zaposleno 274.000 ljudi.
Godine 1989, Štazi je zapošljavao 91,015 stalnih radnika, uključujući 2,000 stalnih neoficijalnih saradnika, 13,073 vojnika i 2,232 oficira Nationale Volksarmee, sa 173,081 doušnika iz DDR - društva i 1,553 doušnika iz Zapadne Njemačke. Doušnici - "inoffizielle Mitarbeiter (IMs)" od kojih je do 1995. 174,000 identifikovano, činiće 2.5% populacije DDR, starosti od 18 do 60 godina. Oko 10,000 IMs bili su starosti ispod 18 godina.
Ove kalkulacije su izvedene iz zvaničnih dokumenata, no kad se uzme u obzir da je mnogo arhivske građe Štazija uništeno, smatra se da je Štazi imao i do 500.000 doušnika. Bivši pukovnik Štazija iz kontraobaveštajnog direktorata posvjedočio je da bi cifra povremenih doušnika mogla da izađe i na dva miliona ljudi.
Stalno zaposleni pripadnici Štazija bili su raspoređeni u svim industrijskim preduzećima(klasifikovani u zavisnosti od važnosti preduzeća za ukupnu ekonomiju) te je po jedan stanar u svakoj stambenoj zgradi bio određen kao "osmatrač" Narodne Policije - Volkspolizei (Vopo). Špijuni su izvještavali o svim relacijama prijatelja, rodbine i sustanara. Mikro - rupe bile su izbušene u zidovima "sumnjivih" stanovima i hotelskih soba kroz koje je Štazi specijalnim kamerama snimao sumnjive osobe. Škole, bolnice i univerziteti bili su izuzetno kontaminirani prisustvom osoblja i doušnika Štazija.
Štazi je imao kategorizaciju svih tipova doušnika te službena načela njihovog vođenja. Bilo je mnogo doušnika i iz partijskih redova, ucjena je korištena kao redovno sredstvo prisile. Veliki broj doušnika Štazija bili su kondukteri javnog saobraćaja, domari, doktori, medicinske sestre i školski nastavnici. Mielke je vjerovao da su najbolji doušnici oni koji često dolaze u dodir sa populacijom.
Jedan naprema 63 bio je odnos doušnika u odnosu na populaciju u DDR - jedna od najvećih doušničkih mreža u istoriji modernog društva. Prema nekim informacijama odnos je izlazio i 1 prema 7. Pri tome se Štazi paralelno sa Istočnom Njemačkom duboko infiltrirao i u Zapadnu Njemačku.
Štazi je hapsio sve one koji su namjeravali da napuste zemlju, do onih koji su pričali političke viceve. Zatvorenici su držani u izolaciji, dezorjentisani od spoljnih uticaja.
Pogubljenja su vršena u strogoj tajnosti, prvo giljotinom, kasnije pištoljskim metkom ispaljenim u vrat. U većini slučajeva rodbina nije obavještavana ni o pritvaranju ni o egzekuciji.
Posle pada Berlinskog Zida rentgen aparati su pronađeni u zatvorima. Tri najpoznatija disidenta umrla su gotovo istovremeno od slične forme leukemije. Preživjeli iz zatvora su tvrdili da su u zatvorima stvarane visoke doze radijacije sa namjerom izazivanja teških bolesti kod zatvorenika.
Spoljna, prekogranična obavještajna djelatnost Štazija - Hauptverwaltung Aufklärung HVA (Glavna obavještajna administracija) bila je fokusirana na političku, vojnu, tehnološku špijunažu - prikupljanje podataka. Zatim kontraobavještajna borba protiv agentura Zapada, priprema sabotaža, te "Aktivnih Mjera" (rasturanje lažnih informacija) naročito u Zapadnoj Njemačkoj.
Ranih osamdesetih, vojna špijunaža dobijala je na značaju. Sovjetski Savez i Administracija DDR, te sekretar nacionalne Bezbjednosti Erich Mielke insistirali su na ranom upozoravanju u slučaju priprema zemlja članica NATO pakta za rat.
Hauptverwaltung Aufklärung je bio "sestrinska" služba KGB. Snadbijevao ga je ogromnim brojem informacija iz Zapadne Njemačke. KGB je imao svoj štab u Berlin-Karlshorst, te u Potsdam-Babelsberg, kao i veze u svim okruzima DDR. Hauptverwaltung Aufklärung je uspio da napravi obavještajne proboje u NATO štabu u Briselu te u mnogim evropskim državama kao i u Velikoj Britaniji. Hauptverwaltung Aufklärung nije bilo u SAD, smatra se da tamo nije napravio nikakav proboj, mada su SAD bile poput neke ekskluzivne zone djelovanja sovjetskog KGB. Sa druge strane američka NSA koristila je svoje naročito vojno - tehničke misije u Zapadnom Berlinu za špijuniranja po DDR.
Postojala je 21 sekcija (Abteilungen) i 5 grupa (Arbeitsgruppen). Postojao je i štab Hauptverwaltung Aufklärung (Stab der HVA) kao i Sektor Nauke i Tehnologije (Sektor Wissenschaft und Technik) (SWT), odgovoran za tehnološku špijunažu i raširen kroz sve ostale sektore.
Sekcijama VII, IX, X i grupom S direktno će komandovati glava HVA (spoljne špijunaže), General pukovnik Werner Großmann.
Werner Großmann i Honeker.
Njegov prethodnik General pukovnik Markus Volf, vodio je HVA preko 34 godine, od 1950 do 1986 i imao je veoma visok ugled u obavještajnoj zajednici.
Glavešina HVA imala je 5 zamjenika. General major Horst Vogel (1. Zamjenik), Heinz Geyer (načelnik Štaba), Heinrich Tauchert i Werner Prosetzky kao i pukovnik Ralf-Peter Devaux.
General pukovnik Markus Wolf, ((19 January 1923 – 9 November 2006) rukovodiće (Hauptverwaltung Aufklärung) spoljno obavještajnim ogrankom preko 34 godine. Kao sin učene porodice i članova Komunističke partije Njemačke zajedno sa svojim roditeljima emigriraće u Švajcarsku a zatim u SSSR. U Moskvi je studirao u raznim tehničkim školama i fakultetima, na kraju će se pridružiti Kominterni i biti obučavan za rad iza neprijateljskih linija. Posle WWII zajedno sa "Ulbrihtovom grupom" i Crvenom armijom doći će u sovjetsku okupacionu zonu. Biće jedan od osnivača Ministarstva Državne Bezbjednosti i sa navršenih 30 godina starosti i Spoljnjeg obavještajnog ogranka (Hauptverwaltung Aufklärung).
Zajedno sa svojim špijunima izvršiće duboke proboje u najviše političke, poslovne i obavještajne krugove Zapadne Njemačke. Djelovao je iz sjenke, fotografija njegovog lica pojaviće se tek 1978.godine, gotovo 30 posle svoje obavještajne karijere. Penzionisao se 1986. godine - sa 40 godina radnog staža.
Posle integracije DDR u Zapadnu Njemačku otišao je u Rusiju, gdje će kao i u Austriji tražiti politički azil. Odbijen je. Izručen je Njemačkoj gdje će biti suđen i osuđivan. Robijat će jedno vrijeme. Odbio je ponudu Amerikanaca za novim identiteom i novim životom u Kaliforniji u zamjenu za saradnju. Umro je na spavanju, 2006 godine u svom domu u Berlinu.
Spoljno obavještajni ogranak Štazija imaće i svoj fakultet "Zentralschule der Gesellschaft für Sport und Technik Edkar André".
Personal HVA imće 3.800 zaposlenih u 1989. Među njima će biti 2.400 profesionalnih agenata, 700 zamjenika, 700 sardnika, i 670 specijalnih agenata (Offiziere im besonderen Einsatz). Ponekad bi broj zaposlenih samoinicijativno povećavan i na 4200.
Spoljnoobavještajni ogranak smatrao se elitom Štazija - MfS.
Visokoobrazovani, fleksibilni i potpuno lojalni partijskom rukovodstvu bili su izuzetni u stranim jezicima, poznavanju prilika u inostranstvu i slično.
Prilikom regrutacije svojih saradnika u Zapadnoj Njemačkoj posebnu pažnju pridavali su studentskoj populaciji. Studente su regrutovali veoma rano na Univerzitetima, proces eksplatacije dolazio je kasnije - po profesionalnom ostvarivanju istih. Najpoznatiji slučaj bio je u vidu izvjesne Gabriele Gast studenta i kasnije visokog činovnika zapadnonjemačke BND. Kao izuzetno važan izvor visokovrijednih informacija "vođena" je lično od strane Markusa Volfa.
Zvanični budžet utvrđen je na oko 17 miliona DDR maraka i 13,5 miliona DEM maraka. Međutim smatra se da je "kutija sa novcem" za potrebe Štazija i njegovih ogranaka bilo u svakom preduzeću, službi, vojsci i slično.
Štazi je aktivno pomagao Mengistua u Etiopiji, ustrojili su kubanske "bezbednjake", izgrađivali su Državnu Bezbjednost u Angoli, Mozambiku,Južnom Jemenu, Ugandi, izgradili su sirijsku tajnu policiju, probili su se duboku u Zapadnu Njemačku (BND i kompromitacija Vilija Branta), imali su kanal za snadbjevanje iz Austrije "sankcionisanom" robom, kanal u Grčkoj i Švedskoj. Imali su svoje ljude u svim ljevičarskim i desničarskim terorističkim grupama, neonacistima, a vršili su egzekucije i asistencije egzekucija u saradnji sa sebi sličnim službama Istočne Evrope.
U drugoj polovini osamdesetih Štazi će imati problema u vrbovanju doušnika uz smanjivanje brojnog stanja IMs. Tokom zadnih godina DDR, aktivnosti Štazija postaće poznatije stanovništvu. U drugoj polovini osamdesetih jedan od glavnijih zadataka Štazija biće sprečavanje ekonomskih teškoća koje su se pretvarale u politički problem, no u suzbijanju sve većih problema sa kojim se država suočavala Štazi nije imao velikog uspjeha.
Smatra se da su oficiri Štazija diskutovali o "ribrendovanju" Istočne Njemačke u demokratsku, kapitalističku državu Zapada sa Štazijem kao vladarem iza kulisa. Plan je obuhvatao 2,587 OibE oficira koji bi preuzeli vlast (Offiziere im besonderen Einsatz - "oficiri sa specijalnim zaduženjem") po strogo povjerljivom dokumentu 0008-6/86 od 17. marta 1986. Ovakvim planovima raspolagale su i tajne službe ostalih država Istočnog bloka, a ostalo je i nerazjašnjeno kako su ovi planovi uticali na tada mladog zaposlenika KGB Vladimira Putina sa radnim mjestom u Drezdenu.
Sumrak Štazija počeće od 7. novembra 1989. kada će kao odgovor na dramatične promjene političke i socijalne situacije, Erih Milke, Direktor Štazija, podnijeti ostavku. Tih novembarski dana Ministerrat der DDR promjeniće ime Štaziju u Amt für Nationale Sicherheit – AfNS sa generalom Švanicem na čelu. No 14. decembra 1989. Ministrat DDR potvrdiće odluku premijera Hansa Modrova za raspuštanjem AfNS. Ministrat DDR pokušao je da od AfNS napravi dvije nove odvojene organizacije, jednu za inostranu obavještajnu djelatnost ( (Nachrichtendienst der DDR) i drugu organizaciju za zaštitu Ustava DDR (Verfassungsschutz der DDR). No reakcija javnosti bila je izuzetno negativna sa pritiskom "Okruglog Stola" što je Ministrat DDR natjeralo na direktno i momentalno raspuštanje AfNS, 13. januara 1990. Poslove AfNS, naročito iz oblasti sprovođenja zakona preuzeće Ministarstvo Unutrašnjih Poslova DDR. MUP će preuzeti i čuvanje objekata AfNS. Erih Milke, direktor Štazija biće osuđen na šest godina zatvora zbog ubistva dva policajca 1931. Honekeru, šefu Države sudiće zbog dozvole za otvaranje vatre na ilegalne prelaznike na DDR - SRN granici ali će mu biti dozvoljeno da poslednje godine života provede u Čileu. Mnogi činovnici Štazija, posle rasformiranja naći će zaposlenje kod svojih nekadašnjih doušnika i saradnika, naročito poslovnih ljudi iz čitave Evrope preko kojih su se obavljale sankcionisane transakcije za potrebe službe i države. Nastaviće da upravljaju velikim količinama finansijskih sredstava iznjetih iz nekadašnjeg DDR koje su bile od vitalnog značaja za obezbjeđivanje finansijske budućnosti agenata Štazije i nesmetano održavanje obavještajne i saradničke mreže. Tvrdi se i da je proboj Putinovog Gazproma na Zapad "utaban" starim kolegijalnim vezama iz vremena službovanja u Drezdenu.
Kako je "padala" DDR tako je popuštao i Štazi. Kraj Štazija ogledaće se 15. januara 1990. u jurišima razularene rulje na njegove Štabove i Centre radi sprečavanja uništenja Štazijeve arhive, životopisa mračnih akcija sa imenima doušnika. U rulji će se nalaziti i agenti Zapadne Njemačke te nekadašnji saradnici i doušnici samog Štazija koji će pokušati da dođu do svojih dosijea. Obezbjeđenje nije otvorilo vatru - zbog straha da ne pogode sopstvene kolege. Tokom tih dana Oficiri Štazija uništavaće dosijee, što električnim šrederima (kojih za tu priliku nije bilo dovoljno) što golim rukama. Smatra se da je 5% dokumentacije uništeno.
Sa procesom ujedinjenja Njemačke, Savezna Republika Njemačka formiraće Office of the Federal Commissioner Preserving the Records of the Ministry for State Security of the GDR (BStU). Uložiće se mnogo u sve moguće pokušaje čuvanja, opravke i oporavka uništenih dosijea i upravljanje svom pisanom dokumentacijom Ministarstva Državne Bezbjednosti DDR.
U vezi Štazijevih dosijea postojeće dva konfrontirana mišljenja, kompletno razotkrivanje arhivske građe ili isključivi uvid u sopstvene dosijee. Oba rešenja vukla su ozbiljne konsekvence u društvu u kojem su samo novorođenčad i alkoholičari bili nevini.
Sudbina dosijea konačno je odlučena Ugovorom o ujedinjenju između DDR i SRN. Po jednoj od stavki ugovora, datoteke su bazirane na jednom mjestu na Istoku, sa procedurom pristupa i korićenja datoteka, uz dozvolu građanima da vide sopstvene dosijee. U periodu od 1991. do 2011. oko 2,75 miliona uglavnom DDR građana uputiće zahtjev za uvid u sopstveni dosije.
Doušnička mreža Štazija u DDR protezala se od Fudbalskog kluba Dinamo iz Drezdena sa više od 18 informatora, olimpijskih sportista do Angele Merkel, sadašnje kancelarke Njemačke. Osim zabrane objavljivanja njenih pojedinih fotografija iz perioda DDR, Merkelova je zabranila i objavljivanje njenog dosijea vođenog od strane Štazija.
Hauptverwaltung Aufklärung - spoljnoobavještajna služba sa druge strane napravila je proboje u političkim vrhovima Zapadne Njemačke, zapadnonjemačke bezbjedonosne službe uz diskreditaciju Vilija Branta. Proboji su napravljeni i u akademskim i političkim krugovima Velike Britanije. Štazi je osim toga držao barem jedan bordel, naročita meta su bili porodični ljudi i homoseksualci.
Zersetzung
Radi se o Štazijevoj usavršenoj tehnici psihološkog maltretiranja ciljanih osoba nazvanoj Zersetzung – terminu pozajmljenom iz hemije koji označava koroziju ili podrivanje.
Tokom sedamdesetih, Štazi je uvidio da su metode otvorenog progona koje su do tada korišćene poput, hapšenja i torture suviše grube i očigledne. Uočeno je da su metode psihološkog uznemiravanja veoma neprepoznatljive kao takve, tako da žrtva i njena okolina ne bi bili isprovocirani ka aktivnom otporu, pri čemu u većini slučajeva ne bi bili svjesni izvora njihovih problema, ili čak njihove prave prirode. Zersetzung je dizajniran kao sporedni kolosijek ili "switch off" za ciljanje osobe koje bi usljed stalnog uznemiravanja izgubile volju za nastavkom "neprimjerenih aktivnosti".
Taktika Zersetzung sistema obično je uključivala ometanje privatnog i porodičnog života žrtve. Ovo je obično uključivalo provalu u domove žrtava i petljanje sa inventarom – pomjeranje namještaja, pomjeranje vremena budilnika, uklanjanje slika sa zidova ili zamjena jedne vrste čaja sa drugom. Ostali postupci su obuhvatali kampanju stigmatizacije, potkazivanja, provociranja, psihološkog rata, psihološke subverzije, prisluškivanja telefona i prostorija, misteriozne telefonske pozive ili neočekivane dostave, poput vibratora za supružnike ciljanih osoba. Žrtve obično nisu imale pojma o umješanosti Štazija, a Zersetzung je kod žrtava stvarao osjećaj skretanja sa zdrave pameti uz nervni slom.
Jedna od velikih prednosti Zersetzung - uznemiravanja je mogućnost poricanja služenja takvom tehnikom. To je naročito bilo važno tokom sedamdesetih i osamdesetih kada je DDR pokušavala da unaprijedi svoj internacionalni položaj.
Zersetzung tehnike prihvaćene su i od ostalih tajnih službi, naročito Ruske Federalne službe Bezbjednosti (FSB).
Organizacione cjeline MfS
Glavna administracija za izviđanje: fokusirana uglavnom ka Zapadnoj Njemačkoj i NATO paktu, ali je takođe rukovodila istočnonjemačkim obavještajnim radom i u ostalim inostranim zemljama.
Glavna administracija za koordinaciju Ministarstva Državne Bezbjednosti: koordinacija rada sa sovjetskim obavještajnim službama.
Glavno odeljenje za sigurnost komunikacija i zaštitu ličnosti: obezbjeđenje lične sigurnosti za državno vođstvo i održavanje i rukovođenje unutrašnjim sigurnosnim komunikacionim sistemom za potrebe Vlade.
Administracija za sigurnost teške industrije i sektora istraživanja i Glavna administracija za sigurnost ekonomije: zaštite od sabotaža i špijunaže.
Glavna administracija za borbu protiv sumnjivih osoba sa zadacima praćenja stranaca — naročito sa Zapada koji su legalno putovali ili živjeli u DDR. Nadzor je uključivao i diplomatsku zajednicu, turiste i zvanične posjete.
Odeljenje za analizu smeća: analiza smeća u potrazi za sumnjivom hranom ili materijalima porijeklom sa Zapada.
Odeljenje 12 bilo je nadležno za praćenje pošte i telefonske komunikacije.
Odeljenje 2000 odgovaralo je za pouzdanost personala Nationale Volksarmee. Odeljenje 2000 funkcionisalo je kao tajna, nezvanična mreža doušnika u NVA.
Kazneni Sistem: radi olakšavanja svojih zadataka osiguravanja političke stabilnosti u DDR, Štazi je raspolagao sopstvenim zatvorskim sistemom, odvojenim od Ministarstva Unutrašnjih Poslova. Ovaj sistem raspolagao je logorima za političke zatvorenika, ne i za kriminalne prestupnike.
Gardijski Puk Feliks Đeržinski: oružana sila na raspolaganju Štaziju, nazvana po osnivaču Čeke, boljševičke tajne policije. Pripadnici Puka, koji su služili najmanje tri godine, bili su ogovorni za zaštitu važnih državnih i partijskih zgrada i osoblja. Puk je činilo šest moto - streljačkih bataljona, jedan artiljerijski bataljon i jedan bataljon za obuku. Oprema Puka uključivala je PSZH-IV oklopna vozila, 120mm minobacače, 85mm i 100mm PT topove, ZU-23 PVO topove i helikoptere. Prema nekim izvorima Štazi je raspolagao i komando jedinicom po ugleda na sovjetski Spetsnaz. Ove jedinice nosile su uniforme padobranskih jedinica, sa ljubičastom oznakom na okovratniku. Takođe su nosili prugu na rukavu Gardijskog Puka Feliks Đeržinski.
Objekti, komande i "kartice" Štazija.
Bijeli Barkas B1000. Svaka komanda Štazija raspolagala je ovakvim kamionetom kamufliranim u pekarski ili mlekadžijski kombi. Služio je za nadzor te hapšenja (kindnapovanja) sumnjivih osoba. U njemu su vršena i ispitivanja posle čega bi žrtva dezorjentisana završila na sasvim drugom kraju DDR.
Interflugov AN 24 - korisnik Štazi.
Tehnološka baza iliti Sektor Wissenschaft und Technik.
U mnogim običnim zgradam Štazi je imao zabunkerisane "poslovne prostore".
Dokumenta Eriha Milketa, Direktora Ministarstva Državne Bezbjednosti.
Dopuna: 07 Apr 2012 14:07
Gardijski puk Feliks Đeržinski - Wachregiment "Feliks E. Dzierzynski"
Radilo se o elitnom puku motostreljačke pešadije pod komandom Ministarstva Državne Bezbjednosti DDR. Dobio je ime u čast Feliksu Đeržinskom, osnivaču sovjetske tajne policije. Kao jedini jasno uočljivi ogranak Štazija bio je nepopularan među stanovništvom.
Zadatak puka bio obezbjeđenje državnih i partijskih zgrada kao i čuvanje rezidencijalng kvarta Wandlitz, pored Berlina. Po sovjetskoj praksi, Puk je bio na političkoj liniji sa partijskim organima te je mogao biti korišten i u hapšenjima i gušenjima protesta.
Personal: U punoj snazi, puk ima 11.200 pripadnika, 2500 oficira, 8,735 podoficira i vojnika, i devetoro civila. Komandovao je oficir u činu General majora od 1956.
Jedinice:
tri borbene grupe sa šest motostreljačkih bataljona i tri obučna bataljona,
artiljerijski bataljon i
inžinjerijska, sanitetska, logistička i izviđačka četa.
Komande:
Kommando 1 – Standort Adlershof, Standorte in den Bezirken Command 1 - Location Adlershof, locations in the districts
Kommando 2 – Standort Erkner - Erkner
Kommando 3 – Standort Teupitz - Teupitz
Kommando 4 – Standort in Eberswalde-Finow later (mid 1980s) in Erkner, Prenden and Biesenthal
Kommando 5 – Standort Berlin until 1982, then Freienbrink Ahrensfelde.
Regrutacija se vršila iz politički podobnih porodica. Rok služenja bio je tri godine.
Obuka i oprema bili su slični kao kod Intervnetne Policije, a neki pripadnici su bili i padobranci. Raspolaglo se i sa modernim borbenim vozilima pešadije i oklopnim transporterima, protivtenkovskim topovima, protivavionskim oruđima i minobacačima.
Streljačko naoružanje puka bili su pištolji Makarov, Walther PP, automatske puške Kalašnjikov AK-47, AK-74, puškomitraljezi RPK, ručni bacači RPG-7 do oklopnih transportera BTR - SPW 60 PB, BTR - SPW 70, BRDM 2 - PSH.
Stacioniran u Komandi 3 (on military Teupitz - cones), bio je i bataljon teških oruđa. Imao je čete sa bestrzajnim topovima SPG-9 73mm, teškim mitraljezima te lakim PVO lanserima Strela 2M. Do 1982. postojala je i artiljerijska grupa sa 122mm haubicama D30. Prije toga raspolagali su sa 85mm Pt - topovima D-44, te minobacačima 82 i 120mm.
Padobranski vod Izviđačke čete koristio je i automatske pištolje Škorpion, čehoslovačke proizvodnje.
Transport se vršio uglavnom kamionima Ifa W50 i Ural. Vozila su imala registracione tablice Narodne Policije. Ponekad su korišteni i Ikarusovi autobusi.
Mi 2 MfS.
Dopuna: 07 Apr 2012 21:50
Pod patronatom Ministarstva Državne Bezbjednosti postojao je i fudbalski klub Dinamo iz Berlina (Dynamo Berlin - Berliner Fußballclub Dynamo). Nastao je galvanizacijom policijskih športskih društava i veoma brzo je uspio da angažuje igrače i iz drugih sportskih kolektiva.
Erih Milke volio je da posjećuje mečeve dotičnog fudbalskog kluba. Zbog namještanja rezultata i nekorektnog transferovanja igrača nezvanično će reagovati i Politbiro. Zbog optužbi za namještanje rezultata 1986.godine doći će do protesta širom Istočne Njemačke.
Posle integracije DDR u Saveznu Republiku Njemačku, Dinamo će bez moćnog patrona otići i nižerazredne lige.
Volkspolizei
Volkspolizei (Narodna Policija), ili VP, bila je nacionalna policija Njemačke Demokratske Republike. Volkspolizei bila je odgovorna za većinu poslova u oblasti održavanja reda i zakona u Istočnoj Njemačkoj, ali su joj struktura i organizacija davale i crtu paravojne snage. Netipično u odnosu na druge policije, VP je bila opremljena oklopnim transporterima i artiljerijom sa obukom i ustrojstvom klasičnih vojnih jedinica.
Svaki građanin Istočne Njemačke bio je kandidat za podoficirski čin, aktivni oficiri morali su biti i članovi Partije (SED), i od njih je očekivano da uz javni red i mir čuvaju i interese Partije. VP je formirana posle WWII. Skraćenica kod običnh građana za Volkspolizei bila je - VoPo.
Organizacija Volkspolizei obuhvatala je tradicionalne policijske dužnosti kao što su istrage i kontrola saobraćaja. VP transferovao je većinu svojih izvještaja Ministarstvu Državne Sigurnosti (MfS - Štaziju) i širokoj mreži doušnika Štazija u DDR. Gotovo svaka policijska akcija i istraga praćena je od strane zvaničnih oficira za vezu sa MfS (VO-Verbindungsoffizier), uz činjenicu da je MfS i mimo zvaničnih kanala i oficira imao sopstvene agente u gotovo svakoj policijskoj jedinici.
Volkspolizei kao nacionalna policija bila je pod krovom Ministarstva unutrašnjih poslova.
Volkspolizist imao je personalni ugovor sa Upravom (Vladom). Mjesečna zarada bila je iznad prosjeka.
Glavna Uprava Volkspolizei
Volkspolizei bila je upravljana od strane MuPa. Glavnokomandujući je bio Prvi zamjenik Ministra MuPa i Načelnik Policije. Postojalo je pet departmana:
Kriminalističko - istražni departman (Hauptabteilung Kriminalpolizei)
Uniformisani policijski departman (Hauptabteilung Schutzpolizei)
Željeznički policijski departman (Hauptabteilung Transportpolizei)
Saobraćajni policijski departman (Hauptabteilung Verkehrspolizei)
Registraciona departman (Hauptabteilung Pass- und Meldewesen)
Vojni dio Volkspolizei - Kasernierte Einheiten, bio je pod pod upravom Prvog zamjenika Ministra MuPa i načelnik Administrativnog centra (Stellvertreter des Minister und Chef der Hauptinspektion).
Regionalne komande:
Berlin Presidium Narodne Policije (Prasidium der Volkspolizei)
Osam policijskih inspektorata (Volkspolizei-Inspektionen)
Riječni policijski inspektorat (Wasserschutzpolizei-Inspektion)
14 okružnih komandi—za svaki DDR - okrug, isključujući Karl Marx Stadt.
Zona pod Komandom Volkpolizei, Wismut-Karl Marx Stadt u Siegmer-Schonau, za zaštitu i čuvanje državne kompanije Wismut AG.
Regrutacija.
Uslovi za Volkspolizei zahtjevali su najmanje 10 godina školovanja, izborni trening, odslužen vojni rok i neuprljanu političku lojalnost.
Tokom pristupanja regruti su slani na petomjesečni kurs u Policiskoj Akademiji (VP-Schule). Raspored je obuhvatao političko obrazovanje, policijske zakone, kriminalističke zakone i procedure, i po uzoru na vojsku kondicioniranje fizičke spremnosti. Posle toga regrut je upućivan na šestomjesečnu praksu.
Razlozi pristupanja Volkspolizei bili su želja za rad sa populacijom, idealizam, porodična tradicija, vjera u sistem i želja za služenjem državi.
Centri za obuku.
VP-Schule "Ernst Thalmann", Neustrelitz (since 1984 central service similar school)
Schule für Abschnittsbevollmachtigte (school for the section represented), Wolfen
Transportpolizei-Schule (Transport Police School), Halle (Saale)
Verkehrspolizei-Schule "Hans Beimler" (Traffic Police School), Magdeburg
Schule des Nachrichtenwesens (School of Intelligence), Dommitzsch
Spezialschule des MdI fur Diensthundewesen — Special School for service dogs, Pretzsch (Elbe)
Spezialschule des MdI fur medizinische Dienste (im Bezirk Magdeburg ) - Special School of medical services (in the district of Magdeburg)
Fachschule des MdI "Heinrich Rau" - College of MdI "Heinrich Rau", Radebeul
Fachschule des MdI, „ Wilhelm Pieck “ - College of the MdI, "Wilhelm Pieck", Aschersleben
Hochschule der VP — University of the VP, Berlin-Biesdorf (Cecilienstrase)
Offiziershochschule Bereitschaften "Artur Becker", Dresden (school readiness officer, "Artur Becker", Dresden (now the headquarters of the State Criminal Office Saxony)
Humboldt-Universität zu Berlin /Sektion Kriminalistik — Humboldt University Berlin / Criminalistics Section
Volkspolizei imala je oko 80,000 stalno zaposlenih pripadnika i 177,500 dobrovoljaca.
Sa procesom unifikacije sa Zapadnom Njemačkom 40 procenata sastava VoPoa moralo je da ode.
Dopuna: 26 Jun 2012 15:55
Diensteinheit IX - 9. Volkspolizei-Kompanie.
Servisna Jedinica 9
Diensteinheit IX (Servisna jedinica 9 ili 9. Volkspolizei-Kompanie) bila je specijalna i tajna kontrateroristička jedinica Vlade Njemačke Demokratske Republike. Poznatija je pod imenom 9. Volkspolizei-Kompanie.
Minhenski masakar 1972 i rastući kriminal u gradovima Istočne Njemačke vukli su ka stvaranju specijalne policijske jedinice u Istočnoj Njemačkoj. Sa uspostavljanjem GSG 9 i Spezialeinsatzkommandos ranih 1970tih u Zapadnoj Njemačkoj, Vlada DDR inicirala je stvaranje sličnih jedinica. Pošto do tada nije bilo sličnih jedinica u Istočnoj Njemačkoj, morala je biti stvarana iz ničega, često i na osnovu obavještajnih podataka o specijalnim jedinicama Zapada. Jedinica je kreirana 1973 sa provizornom jedinicom prije nego što je u potpunosti uspostavljena 1974, i kao takva angažovana na obezbjeđenju Vašara u Lajpcigu.
Tokom reunifikacije 1990, neki pripadnici Diensteinheit IX pristupili su Spezialeinsatzkommandos Zapadne Njemačke pošto su prošli proceduru političke evaluacije, poput SEK jedinica u Mecklenburg-Vorpommern i Sachsen-Anhalt.
Mandat.
Spasavanje talaca.
VIP zaštita.
Sprovođenje zakona u rizičnim situacijama.
Fizička zaštita većih okupljanja, Vašari, Festivali omladine i studenata i slično.
Potjere i hvatanje sovjetskih vojnih dezertera.
Organizacija.
Jedinica je odgovarala direktno Direktoru Ministarstva Državne Sigurnosti (Štazi). U svakom okružnom centru, vod ili bolje reći po jedna pod - jedinica bili su stacionirani u tajnosti pošto istočnonjemačka Kom - Partija (SED) nije htjela pred javnim mijenjem da prizna postojanje kriminala u Istočnoj Njemačkoj.
Regrutacija.
Pripadnici Diensteinheit IX regrutovani su u Nardnoj Policiji Istočne Njemačke. Pripadnici su bili obično od 25 do 39 godina starosti. Morali su da ispunjavaju zahtjevne uslove fizičke i psihičke spremnosti te završenu Oficirsku školu.
Oprema.
AK 47
PM-63 RAK
PSM pištolj
SSG 82 snajperska puška
SVD Dragunov
Raspolagala je i sa oklopnim automobilima SPW PSH K2.
Brojno stanje je iznosilo 111 pripadnika ( 8 oficira i oko 90 podoficira i nižih oficira kao i pomoćno osoblje).
Četa je bila podjeljena na snajpersku, ronilačku i pionirsku grupu, sa osobljem za logističku podršku, moralno politički rad i slično.
|
tako da mi ovaj post dođe kao melem za oči 
