Opsada Beograda 1456. je drugi veliki napad Turaka na ovaj grad koji se desio između 4. i 22. jula . Nakon pada Carigrada, glavni protivnik Osmanlija na zapadu bila je Ugarska kraljevina. Sultan Mehmed II pokrenuo je veliku vojsku sa ciljem da osvoji Smederevo, prestonicu srpskog despota Đurđa Brankovića, i Beograd, najznačajnije ugarsko uporište na južnoj granici.
Veliku tursku silu nisu dočekale ujedinjene hrišćanske snage čemu su se mnogi nadali. Čak ni u samoj Ugarskoj nije postignut dogovor o jedinstvenom delovanju. Vojsku koja je branila beogradsko utvrđenje činili su odredi koje je okupio Janoš Hunjadi, nešto trupa koje je poslao despot Đurađ, kao i odredi slabo naoružanih krstaša.
Značajan događaj tokom opsade je razbijanje turske flote na Dunavu 14. jula 1456. godine. Uvidevši da ne mogu da odseku grad od reka, a samim tim i od Ugarske, Turci su se odlučili na žestok juriš koji je izveden 21. jula. Uz velike napore opsađeni su odoleli a sutradan je usledilo tursko povlačenje.
Podnevna zvona, po nalogu pape Kalista III, proslavljaju ovaj događaj sve do današnjih dana.
Pad Beograda 1521. godine je događaj koji je usledio kao posledica trećeg velikog turskog napada na ovo ugarsko utvrđenje u osmansko-ugarskim sukobima u doba najvećeg širenja Osmanskog carstva na zapad.
Osmanski sultan, Sulejman Veličanstveni (u muslimanskoj tradiciji zapamćen kao Kanuni odnosno Zakonodavac), odlučio je da prvi ciljevi njegovih vojnih pohoda budu Rodos i Beograd, mesta koja nije uspeo da osvoji njegov predak Mehmed II Osvajač (1451—1481). Sulejman je pokrenuo svoju vojsku polovinom maja 1521. godine, a glavni cilj ovog pohoda bilo je osvajanje Beograda. Ugarska država je bila gotovo u rasulu i nesposobna da se efikasno suprostavi osmanskoj vojsci. Za razliku od prethodnih pohoda sultan je ovog puta odlučio da glavni pravac napada ide sa savske strane. Da bi ovo izvela, osmanska vojska je prvo morala da zauzme Srem, što je na kraju i učinjeno. Branioci Beograda uporno su pružali otpor, ali zbog nedostatka ljudstva i ratnog materijala morali su da predaju grad 28/29. avgusta 1521. godine. Pad Beograda pokazao je nesposobnost ugarske vlasti da se suprostavi ekspanzionističkoj politici Osmanskog carstva koje će svoju nadmoć pokazati u bici na Mohačkom polju 1526. godine. Nakon poraza i sloma Ugarske nosilac hrišćanske borbe protiv osmanskog prodiranja u Evropu postaće Habzburška monarhija u čiji sastav će biti uključena i Ugarska. Pod vlast jedne hrišćanske sile Beograd će doći tek 1688. godine kada ga je za Austriju osvojio Maksimilijan Bavarski.
Kako su hronicari zabelezili u rano jutro 14 jula 1456 kad se flota sajki pod komandom Hunjadija otisnula od Slankamena ka Zemunu povrsina reke bila je prekrivena gustom maglom (retka pojava na tom sektoru Dunava u julu) i uspeli su da iznenade tursku flotu koja je bila vezana za ogroman lanac koji je pregradjivao tok Dunava sa banatske na sremsku stranu kod Zemuna u nivou Velikog ratnog ostrva . Izvrsen je proboj lanca i zapaljen veliki broj turskih galija i sajki i flota pod Hunjadijem probila se do beogradskog donjeg grada i posade su popunile posadu tvrdjave . To je ucinjeno u pravom trenutku jer su turski lagumdzije vec na par mesta potkopale bedeme i pad grada je bio izvestan . Pomenuto iznenadjenje kao i pojava kuge (najpre u turskim redovima) slomili su turski borbeni elan i vrlo brzo resili opsadu . Interesantno je da su i istaknuti hriscanski predvodnici Janos Hunjadi i biskup Kapistran ubrzo - do kraja leta podlegli kugi .
Posebno me je dojmilo sto sam negde procitao zapise savremenika kako se prilikom obe opsade - i 1456 i 1521. nocima video odbljesak zapaljenog Beograda sa velike daljine i da je upotrebljen veliki broj topova , posebno na turskoj strani prilikom Sulejmanove opsade 1521.
Prilikom obe opsade veliki broj branilaca bili su Srbi dok je komandni kadar bio Ugarski . Ovo se posebno odnosi na sajkase koji su u zoru 14. jula 1456. napravili proboj kod Zemuna .
