Da to je taj kojeg je 1966. irački kapetan Munir Roufa preletio u Izrael i predao Jevrejima za politički azil i masne pare. Jevreji su ga dvije godine kasnije dali Amerima na daljnje proučavanje.
Američko testiranje istog aviona.
Kapetan iračkog RV Munir Rufa, je bio asirskog prijekla i pripadao je sirijskoj pravoslavnoj crkvi iz Mosula u Iraku. Njegova porodica je u Irak došla, bježeći od turskog genocida nad pravoslavnima dvadesetih godina prošlog vijeka.
Na konferenciji za štampu u Izraelu povodom njegovog prebjega, izjavio je da se na taj korak odlučio usled vjerske i nacionalne diskriminacije. Zatražio je azil u USA ali ga nije dobio. Dobio je izraelsko džavljanstvo ali je ipak kasnije sa porodicom koju je Mosad izvukao blagovremeno iz Iraka, otišao da živi u nekoj drugoj zapadnoj zemlji. Umro je od sračanog udara 1998. u šezdesetpetoj godini života.
Tvrdi se da su ispitivanja provedena na njegovom MiGu- 21 značajno uticala na ishod rata na Bliskom istoku kasnije, ali i u Vijetnamskom ratu koji je bio u toku.
Iračani su poslije njegovog preleta zabranili svim Asircima letenje na avionima iračkog RV. Ta zabrana nikada nije povučena...
SailorCG ::Da to je taj kojeg je 1966. irački kapetan Munir Roufa preletio u Izrael i predao Jevrejima za politički azil i masne pare. Jevreji su ga dvije godine kasnije dali Amerima na daljnje proučavanje.
znam da je off
al kak su ga mogli servisirat i mjenjat istrošene djelove
Jevreji su skupljali djelove za njega po pustinji i slali amerima....
Šalim se...nemm pojma.Vjerovatno su kupovali na crno.
Vezano baš za taj zarobljeni MiG-21 je i to da je u proljeće 1967. naoružan raketama vazduh -. vazduh tipa Shafrir i nafilovan topovskim granatama tri dana patrolirao iznad Eliata čekajući žrtvu...drugi MiG-21. Za komandama je bio Deny Šapira.
Komanda IAF je bila zabrinuta jer se dešavalo da misteriozni arapski MiG-21 preleće preko tromeđe kod Eliata u izviđačkim misijam snimajući položaje 7. izraelskog puka koji je obezbjeđivao granicu sa Egiptom. Međutim čim bi izraelci digli Miraže, MiG-21 bi zbog svoje veće brzine uspijevao da umakne progoniteljima. Iz tog razloga poslali su "svoj" MiG-21 da uhvati drugog. Tri dana je Šapira čekao u vazdušnoj zasjedi spremam za borbu, ali arapski MiG se više nije pojavio.
Godine 1982. izraelski brigadni genaral Ya'acov Turner je počeo sa radom na osnivanju prvog vazduhoplovnog muzeja IAF-a i zatražio je od Ameara da im vrate "poklon" za svoju zbirku. Ameri su to uradili ali se ispostavilo da su im poslali drugi MiG-21 istog tipa. Kada je greška ustanovljena, poslat je drugi MiG-21 ali i ni on nije bio original.
Dopuna: 13 Jun 2010 3:01
Bitka za Al Mansuru - dan koji Egipat slavi kao dan svojeg RV
U oktobru 1973 arapske zemlje su odlučile da se osvete za poraz u šest dana rata 1967. Oktobra 14, 1973 preko delte rijeke Nil odigrala se najveća bitka nadzvučnih aviona u istoriji rata. Egipat je tvrdio pobjedu, dok izraelci taj podatak uporno pokušavaju sakriti ili bar iskriviti u svoju korist. Šta se stvarno desilo?
Nakon pobjede u šestodnevnom ratu Izrael je kontrolisao veliki dio arapske teritorije, što je četiri puta premašivalo veličinu Izraela. Umjesto da pregovaraju sa svojim arapskim susjedima o miru za povratak teirtorija rezultat je bio "rat iscrpljivanja", koji se u svakom trenutku mogao pretvoriti u potpuno ratno krvoproliće.
Sudnji dan (Yom Kipur) .Početak rata.
Izraelske obavještajne službe utvrdile su da su vojne pripreme Egipta i Sirije pri kraju, no političko vodstvo u Tel Avivu nije vjerovaolo u mogućnost odmazde arapskih armija. U oktobru na židovski praznik "Sudnji dan" (Jom Kippur), 6 oktobra samo četri sata pred napad u 10.00 sati na izraelski radio, objavljena je opšta mobilizacija.
U 14.00 h tog šestog oktobra 1973. arpske armije otpočele su širokoobuhvatnu oafnzivu sa ciljem odbacivanja Židova sa okupiranih teritorija prije svega.
Izralski vojnici na okupiranim egipatskim teritorijama bili su potpuno iznenađeni strahovito jakim I brižljivo planiranim razarajućim napadom egipatske vojske, posebno vazduhoplovstva koje je u samo nekolko časova uspjelo da uništi sve izraelske aerodrome I vazduhoplovne baze na teritoriji Egipta.
Obdrambeni položaji Židova na Suecu su bez vazdušne zaštite bili potpuno deklasirani i vojska prinuđena na povlačenje.Pokušaji kontranapada bili su skupo plaćeni a egipatska vojska do uveče napredovala 10 do 12 km u dubinu teritorije.
Poslije odličnog početnog uspjeha slijedio je jako loš taktički potez koji će arapske armije koštati ratnog poraza. Umjesto da nastave sa gonjenjem i uništavanjem protivnika, egipćani su se zaustavili čekajući da se raketna PVO postavi kao zaštita na pravcu napredovanja. To je Jevrejima dalo presudno vijeme da se konsolidiju i pripreme za kontranapad.
Dana 14.oktobra sirijski kopneni napadi na Golanskoj visoravni posvuda su odbijeni, a židovske oklopne jedinice otpočele proboj u pravcu Damaska. Kako bi omogućili predah sirijskim savezničkim armijama, egipatske brigade su se uz podršku bombarderko-jurišne avijacije MiG-17, Su-7, Su- 20, Miraž 5 probijale ka sinajskim planinama. Njihovu vazdušnu zaštitu su činili migovi 21 iz baza u dolini Nila.
Kako bi olakšali pritisak od vazdušnih udara na svoje vojnike na Sinaju, izraelci su se odlučili na uništenje lovačkih baza u dolini Nila, a glavni cilja udara im je bila njaveća Al Mansura u koju su bazirali migovi 21.
Egipatski MiG-21
Poučeni debaklom iz šestodnevnog rata, egipćani su svoje avio baze osigurali jakom PVO zaštitom radarski navođenom, duplim pistama i širokim rulnim stazama na koje su avioni mogli slobodno da sleću u slučaju uništenja glavnih pista. Takođe su postavljeni i baražni baloni na najopasnijim pravcima kuda bi Židovi mogli da se provuču u brišućem leti da bi mitraljirali aerodorme.
Plus svega toga u pripravnosti su držali uvijek izvjestan broj lovaca. Jaki letački dril od strane ruskih instruktora urodio je plodom iako je iza sebe ostavio mnogo mladih života.
Oko 15.15 h primjećeno je da se 20 izraelskih F-4E kreće u pravcu Al Mansure. odmah je naređeno polijetanje 16 MiG-21. Dobili su naređenje da uhvate odbrambenu visinu iznad baze ali da se ne daju namamiti van zamišljenog odbrambenog prstena jer je to stara oprobana židovska taktika, namamljivanja lovačke zaštite vani a onda udarima u valovima po cilju na zemlji.
Izraelski F-4E
Po toj logici egipćani su dobro zaključili da su tih prvih 20 lovaca bili mamac da bi odvukli lovačku zaštitu i nijesu se dali prevariti. Pošto im varka nije uspjela židovi su okrenuli na sjever pridružujući se nadolazećim udarnim valovima sa sjevaro zapada, sjevara i sjevero istoka. Na egipatskim radarima prema bazi Al Mansuri letjelo je sada oko 100 izralskih fantoma i skayhowka natovareni bombama i projektilima za vazdušnu borbu.
Avioni koji su bili u vazduh dobili su naređenje da napadnu prvi udarni talas nadolazećeg neprijatelja, odmah je dignuto još četri miga koji su bili u pripravnosti, dok je iz baze Tanta u pomoć napadnutom aerodorumu Al Mansura upućeno 8 aviona MiG-21. Poslednjih 16 aviona je hitno dignuto sa Al Mansure jer su izraelci iz tri pravaca u valovima letjeli ka aerodromu.
Na dvadesetak kilometara sjeverno od Al Mansure egipatski migovi su se uhvatili u grčevit koštac sa prvim i drugim valom izraelskih F-4E Phantom i A-4 Skyhawk koji nijesu očekivali takav organizovani otpor. Bombe koje su bile namijenjene aerodorumu odbačene su da bi se spašavao goli život u divljim vazdušnim borbama. Taktički plan izraelaca već je propao. Uprkos tome neki od aviona su pokušali da se probiju uprkos zagriženom otporu egipćana i uraganskoj PVO sa zemlje. Nišanjenje je bilo skoro nemoguće zato su potpuno izostali učinci bombardovanja, a mnogi avioni uništeni.
Napadnutom aerodromu sa sjevera se približavao treći val od 60 izraelskiah aviona.
Iz baze Ishas koja je bila zadužena za odbranu samog Kaira, poletjelo je 8 migova 21 da pomogne egpatskim lovcima čijoj prvoj liniji je već trebala popuna gorivom i minicijom.
Uprkos velikoj brojčanoj premoći izraelaca, vazdužnu prevlast nijesu mogli postići a dvadeset migova 21, koji su prvi ušli u borbu postupno su povlačeni na Al Mansuru radi popune gorivom i minicijom. Trebalo je oko sedam minuta po avionu od trenutka slijetanja do ponovnog puštanja kočnica i povratka u borbu egipatskim lovcima, što pokazuje visoki nivo obučenosti, kako pilota tako i zemaljskog osoblja.
Al Mansura za vrijeme napada. Nepreciznost izraelaca je bila uslovljena jakom odbranom.
Židovskom komandantu operativne grupe je postalo jasno da ne može pobijediti uprkos brojčanoj nadmoći, pa je naredio povlačenje iz borbe .Poslednji izraelski avion napustio je bojno polje u 18.08. Bitka je trajala 53 minuta a ishod bitke je bio porazan po Židove.
Iako si Izraelci ovu bitku veličali kao pobjedu, čak i na njihovim fotografijama se vide promašaji...
Egipatski radio javio je kasno uveče da je oboreno 15 židovskih lovaca uz gubitak 3 svoja, ali je kasnije na osnovu detaljnijih analiza ustanovljeno da je toga dana oboreno 17 izraelskih aviona uz gubitak 6 egipatskih, od kojih tri usled hitnih slijetanja i nedostatka goriva.
Izraelski A-4 Skyhawk
Jedan od trojice oborenih egipatskih pilota, Mohamed Adubu koji se spustio padobranom nedaleko od izraelskog pilota koji se katapultirao nakon oštećenja aviona od dejstva parčića vlastitih bombi, jedva ga je spasio ljutitih egipatskih seljaka koga su ovi htjeli da linčuju.
Na prvi pogled ishod je jasan, i više je nego razumljivo zašto Egipćani 14. oktobar slave kao dan svojeg RV.
Međutim vezujući veliku većinu egipatskih lovaca za sebe, izraelski piloti su uspjeli da svojim kopnenim trupama omoguće poteze oko Sueca u kojima su skoro siguran poraz pretvorili u pobjedu.
Bilo kako bilo 14.oktobra 1973. na vrelom egipatskom suncu, u borbi gdje se preko 180 nadzvučnih aviona borilo na život i smrt , Arapi su izvojevali veliku vazdušnu pobjedu uprkos brojčanoj nadmoćnosti protivnika i pokazali da mogu da budu vazduhoplovna nacija u šta su mnogi do tada sumnjali, a glavnu riječ na nebu je vodio MiG-21, kojeg su izarelci imali prilke do tada detaljno upoznati zahvaljujući iračkom prebjegu u junu 1966.
Što više proučavam arapsko - izrerelski sukob, uviđam koliko su Izraelci posredstvom medija koje drže u svojim rukama mijenjali sliku stvarnosti istorijske zbilje. Naravno istina se ne može nikada potpuno uništiti....
Već sam jednom pomenuo ali napominjem opet jer je vrlo indikativno...ako pogledate vrlo renomirani i dobro snimljeni History serijal Dog Fights, shvatićete da Židovi nijesu prikazali bukvalno ni jedan svoj gubitak u vazdušnim borbama...ali usta su im puna "istine".
Pratim ruske sajtove na kojem Židovi u dosta slučajeva vode glavnu riječ pa se dosta puta u umanjivanjima svojih gubitaka čak utrkuju.
Samo u bici za Al Mansuru danas priznaju gubitak četri svoja aviona, a već uveče poslije same bitke njihov radio javio je da nijesu imali gubitaka uz uništenje 15 egipatskih.
Nije logično da bi Egipćani za dan svojeg RV uzeli dan kada su bili deklasirani od strane izraelskih agresorskih eskadrila.
Izraelske brojke su prenaduvane u najmanju ruku, potpomognute svjetskim medijima koje u većini slučajeva kontrolišu.
U dolini Beka 1982. priznaju gubitak tri svoja aviona, dok se danas mnogi vazduhoplovni stručnjaci slažu da taj gubitak prelazi cifru od 40.
Bravo Sailor.
Treba rušiti cionističku propagandu o neprikosnovenoj nadmoći izraelskih pilota nad arapskim.
Tokom zračnih bitki između IDF/AF i SyAAF 6/1982. sukobili su se borbeni avioni različitih generecija tako da je sukob u startu bio potpuno neravnopravan. Sirijski gubitak osmatračkih radara u Libanonu onemogućio im je uvid u stanje u zračnom prostoru na zapadnoj strani libanonskih planina. To je omogućilo izraelcima da se neprimjećeni privuku sirijskim lovcima koji su u rejon zračne bitke stizali bez ikakvih informacija o neprijateljskim pozicijama.
Istovremeno su izraelski AEW&C E-2C leteći na visini od 8000 m na 100 km od libanske obale detektirali sirijske lovce odmah nakon polijetanja vektorišući F-15A i F-16A u rejone presretanja. Ovi su opet preuzimali ciljeve na svojim PD radarima i redovno dolazili u poziciju da prvi napadnu Pythonom-III ili AIM-9L obje sa sposobnošću zahvata iz prednje hemisfere. Istovremeno su izraelci vršili i intenzivno ometanje radio komunikacije sirijskih pilota sa preživjelim radarskim stanicama velikog dometa u dubini sirijske teritorije tako da nisu imali informacije ni o položaju neprijatelja na većim visinama.
Uprkos tome što sirijci nisu imali tehnološki ekvivalent ovim sposobnostima IDF/AF u nekoliko navrata su na svojim MiG-23MF uspjeli na vrijeme otkriti neprijatelja (20-25 km) i napasti sa R-23R/T na daljinama 8-10 km. Smatra se da su u tim zračnim pobjedama uspjeli oboriti 5 F-16A i 2 F-4E uz gubitak 6 MiG-23MF i 4 MiG-23MS što i nije bio neki debakl za lovačke Floggere. Istina zato su zaplatili MiG-21 i MiG-27.
Ove gubitke si izraelci uspjeli prikriti jer su svi srušeni F-16A pali u rejon Golana tako da nikad nisu objavljene fotografije njihovih olipina.
Ja balavim vec 10+ gdina o izraelskim gubicima po drugim forumima u proslosti, ali su me odmah sustizali sa teskim komentarima i direktno napadali cak i na PP.
Neverovatno kako im je tesko da i pomisle da nisu neranjivi a kamoli da ih neki "inferiorniji" Arapi ili Goye obore sa neba.
Videli smo da su cak i njihove "najelitnije jedinice" u stanju da budu istamburane i razvlacene kao zvakce gume po palubama od strane obicnih naucnika i pacifista, kako onda da prihvatimo njihovu pricu o 180:0 vazdusnim pobedama?
Kada sam spomenuo da su podaci neverovatni i da samo nalazim na izraeske ili zapadno-pro-jevrejske izvore, nazvali su me anti-semitistom, (ne znajuci da su arapi najbrojnije semitsko pleme, a tzv jevreji vise i ne postoje a ovi danasnji su 98% Ashkenazi, tursko-mongolskog porekla).
kada sam spomenuo druge izvore sa arapske strane, napali su me da sirim pro-arapsku propagandu i da su mi isprali mozak sa njihove strane i da su te fotografije verovatno namestene.
Cudo, kako mozak odbija da poveruje i u ono sto vidi svojim ocima ako je dovoljno zatrovan. Po mojim nekim istrazivanjima i citanja raznih informacija, dosao sam do zakljucka da je odnos oborenih aviona u dogfight-u, (ne racunajuci oborene od PVO), negde oko 2 1/2 : 1 za izraelce i mozda 3:1. ali ne vise od toga. Imali su arapi vise asova ali se naravno te informacije tesko pronalaze jer su svetski mediji kompletno u pogresnim rukama na zalost.
Besotted ::
Kada sam spomenuo da su podaci neverovatni i da samo nalazim na izraeske ili zapadno-pro-jevrejske izvore, nazvali su me anti-semitistom, (ne znajuci da su arapi najbrojnije semitsko pleme, a tzv jevreji vise i ne postoje a ovi danasnji su 98% Ashkenazi, tursko-mongolskog porekla).
Ovo non stop pominjes u postovima pa i mi Srbi onda nismo Srbi jer su Turci ovde bili 500 godina po tome,zapanjujuce je kako su oni sacuvali jezik posle 2000 godina,
kraj off-a
