|
Do sada smo, kada govorimo o OTH (zahorizontalnim) radarima, navikli na tzv. "Sky Wave" verziju radara, kod kojih postoje odvojene antene prijema i predaje (bistatički sistemi), dugačke često i po više desetina čak i stotina metara.
Njihove frekvencije rada (od 3 - 30 MHZ) su takve da se snop odbija od sloj jonosfere i dalje se prostire daleko iza vidljivog horizonta. Kada snop naiđe na "prepreku", reflektovani signal prolazi isti put samo u obrnutom smeru i prima se na prijemnim antenama sa snažnim pojačavačima signala i prikazuje na ekranima radarskih pokazivača. Jedna od glavnih karakteristika ovih radara je da ih je praktično nemoguće ometati, a imuni su i na protivradarske rakete. Ipak, njihove dimenzije i stacionarnost su generalno problem, jer mogu biti predmet dejstva krstarećim i balističkim raketama velikog dometa.
Ovi radari se kod Ruske vojske, ali i kod američke, najviše koriste za rano otkrivanje i detekciju lansiranja interkontinentalnih (ICBM) i srednjih (IRBM) balističkih raketa opremljenih nuklearnim bojevim glavama. Domet otkrivanja može biti i do 3000 km.
Što se tiče druge verzije ovih OTH radara, to su tzv. "Surface / Ground Wave" verzije radara. Ali treba znati da i tu postoje razlike, jer se "Ground Wave" radari na kopnu moraju "zadovoljiti" znatno nižim dometima otkrivanja. Sa druge strane, morska voda, sa svojom visokom provodljivošću, podržava "površinske" talase (Surface Wave) na daljinama od 100 kilometara (62 mi) ili više.
Ovaj tip radara, "SW površinski talasni OTH", koristi se za (obalni) nadzor i radi najčešće između 4 i 20 MHz. Niže frekvencije imaju bolje širenje, ali slabiju radarsku refleksiju od malih ciljeva, tako da obično postoji optimalna frekvencija koja zavisi od tipa mete. Iz američkog Raytheon-a navode da bi sličan niz mogao da se koristi za praćenje niskoletećih krstarećih raketa ako bi radio na frekvenciji od 15 do 20 MHz.
Iako deluje da zbog potencijalno znatno kraćeg dometa, ovaj tipa radara "zaostaje" za "Sky Wave" zahorizontalnim radarima, bitna je namena sistema. Zbog prirode rada "nebeskih talasnih zahorizontalnih radara" (Sky Wave), mora postojati "slepa" zona kratkog dometa od oko stotinu kilometara, što onemogućava formiranje efektivne pokrivenosti obalnog područja. "Površinski talasni zahorizontalni radar" (Surface Wave) sa daljinom otkrivanja od stotinu kilometara ( i više) je prvi izbor za pokrivanje ovog područja. Često se iz ovog razloga, ova dva tipa radara i kombinuju u radu.
I tu dolazimo do Iranskog mobilnog radara tipa "Keyhan", koji je, prema svemu sudeći "površinski talasni zahorizontalni radar SW" dugog dometa.
Prema dostupnim podacima radar radi na frekvencijama od 25-30 MHz.
Radar određuje daljinu, azimut i brzinu cilja. Antene i druga oprema radara, smeštena je na mobilnoj točkaškoj šasiji. Navodi se da je radar namenjen otkrivanju vazduhoplovnih ciljeva, kao što su putnički, visokoleteći, borbeni i avioni sa smanjenim radarskim odrazom. Napominje se da je radar imun na višestruka ometanja iz jedne ili više tačaka, kao i protiv baražnih ometanja, kao i na elektronsko obmanjivanje.
Maksimalan ugao detekcije cilja je 35 stepeni u odnosu na horizont.
Radar ima predajne antene smeštene na visokom jarbolu i veći broj prijemnih antena smeštenih okolo vozila. Reflektovani signal prima jedna ili više od ovih antena, da bi se na osnovu snage prijemnog signala i/ili faze odredio azimut cilja.
Radar je uveden u oružane snage Irana i ponuđen za izvoz.
|
