Laki minobacač L9A1 51mm portabilni je minobacački sistem korišten od strane Britanske Armije. Poslužuje ga jedan poslužilac. Koristi dimne, osvjetljavajuće i eksplozivne mine. Dodatni divajs za nišanjenje na manjim daljinama omogućuje i direktno gađanje. Minobacač od 51mm razvijen je sedamdesetih, a do kasnih osamdesetih zamijenio je minobacač od 2 inča Ordnance SBML iz WWII. Trenutno se L9A1 zamijenjuje sa potcjevnim bacačem granata 40mm L17A2 UGL (Under-slung Grenade Launcher) montiranim na automatskoj puški L85A2. No, usljed operativnih iskustava iz Avganistana i Iraka odlučeno je da se L9A1 zamijeni novijim tipovima minobacača 60mm. Za tu namjenu odabran je austrijski minobacač M6-895 60mm. Novi minobacač 60mm nabavljen je po hitnom operativnom zahtjevu - Urgent Operational Requirement (UOR) radi zamjene minobacača 51mm angažovanih na izvođenju borbenih dejstava.
Kalibar 51.25 mm (2.02 in)
Težina 6.275 kg
Dužina cijevi 700 mm
Domet 750m
Brza paljba - 8 mina po minuti
Ordnance SBML 2-inch mortar, ili samo 2 - inch mortar, britanski je minobacač aktivno korišten od strane Britanske Armije i Armija Komonvelta tokom WWII.
Glavna prednost u odnosu na veće minobacače je u portabilnosti te u većem dometu i vatrenoj moći u odnosu na tromblon.
Minobacač je razvijan tokom tridesetih, na osnovu sličnih rešenja primjenjenih u drugim evropskim zemljama, uključujući i španski minobacač od 50mm. Iako ocijenjen kao nepodesan, španski minobacač poslužio je kao osnova Armament Research Department za razvoj britanskog minobacača. Tokom 1937, na testiranjima, deset primjeraka je ispalilo 1600 dimnih i eksplozivnih mina. Testiranja su potvrdila pouzdanost oružja. Do 1939 proizvedeno je 500 komada sa potrebnom municijom.
Tokom trajanja WWII oružje je razvijeno u ne manje od osam varijanti sa dodatnim podvarijantama. Neki su bili više neki manje uspješni.
Standardna verzija minobača od 2-inča (51 mm) imala je cijev dužine 530 mm i mogao je da ispaljuje visokoeksplozivne mine težine 2.25 lb (1.02 kg) na daljinama od 500 jardi. Opaljenje je vršeno isključivo okidačkim mehanizmom montiranim u zatvaraču.
Originalni minobacač od 2 inča bio je opremljen velikim kolimatorskim nišanom sa elevacijom i libelom. Nišanski divajs je ubrzo napušten jer se pokazao nepotrebnim tokom borbene upotrebe. Zamijenjen je jednostavnom bijelom linijom iscrtanom po dužini cijevi. Tokom gađanja, nišandžija bi poklopio liniju sa metom i krenuo sa ispaljivanjem mina. Iako se ovakav metod činio hazardnim, tokom borbenih dejstava funkcionisao je dobro i korišten je i decenijama posle WWII rata. Tokom upotrebe, podloga minobacača zamijenjena je zakrivljenom stopom koja je minobacaču dodala težinu od 4.65 kg. Zbog malih dimenzija i jednostavnosti upotrebe minobacač nije imao bipod ili lafet. Cijev minobacača držana je rukom od strane jednog vojnika dok je drugi punio i okidao. Mogli su da dostignu kadencu od 8 mina po minuti. Mine su bile cilindričnog oblika sa stabilizatorom od 4 perforirana krilca. HE municija koristila je upaljač u nosu mine. Osvjetljavajuća mina težila je 0.45 kg, a dimna 1.02 kg. Razvijena je čitava lepeza različitih vrsta municije uključujući i specijalnu mina za pravljanje prolaza kroz minska polja.
Varijanta sa skraćenom cijevi Mk VII* bila je namijenjena opremanju vazdušnodesantnih jedinica, varijanta Mk VII za potrebe opremanja gusjeničnih transportera Bren, te varijanta Mk III koja je korištena kao bacač dimnih mina na tenkovima.
Posle WWII minobacač od 2 inča korišten je za ispaljivanje dimnih i osvjetljavajućih mina. Ostao je u upotrebi do kasnih osamdesetih kada je u potpunosti zamijenjen sa L9A1 51 mm Light Mortar.
Kalibar 2 inča (50,8mm)
Dužina 21 inč (53cm)
Težina 10 funti (4,8kg)
Elevacija 45 - 90°
Domet 500 jardi (460 metara)
Kadenca 8 mina po minuti
Varijante
Mk I = predstavljen 1918 obznanjen kao zastario 1919
Mk II = prvi model predstavljen 1938 sa velikom podlogom
Mk II* = 1938 verzija za upotrebu na Universal (Bren Gun) Carrier
Mk II** = druga verzija za Universal Carrier
Mk II*** = verzija za upotrebu u pešadijskom vodu sa velikom podlogom
Mk III = bacač dimnih kutija za tenkove
Mk IV = ograničena serija koja nije ušla u upotrebu
Mk V = nije proizveden
Mk VI = nije proizveden
Mk VII = za upotrebu na Universal Carriers
Mk VII* = za potrebe vazdušnodesantnih jedinica sa skraćenom cijevi (14 inches (360 mm) = 36 cm) i modifikovanom kašikastom podlogom
Mk VII** = pešadijski model sa kašikastom podlogom
Mk VIIA = model za potrebe Indijske Armije
Mk VIII = još jedna verzija sa skraćenom cijevi za potrebe vazdušnodesantnih jedinica.
Municija
High explosive (HE): 2.25 lb (1.02 kg) - olive drab body, red band
White phosphorus smoke (WP SMK): 2.25 lb (1.02 kg) - dark green body
Titanium tetrachloride smoke (FM SMK): 2 lb (0.91 kg) - dark green body
Illumination (ILL): 1 lb (0.45 kg) - drab khaki (light OD) body
Signal Multi Star: 1 lb (white 2 lb) - light stone (grey) body
Australijska pešadija i 2 - inch na Novoj Gvineji 1945
Snage slobodne Belgije na obuci u Velsu 1941.
D - day
Padobranci Kraljevskog Alsterskog streljačkog puka sa svojom verzijom minobacača, avgusta 1942.
Sjeverna Afrika
Moderna varijanta
Indijski Ordnance Factory Board's 51mm E1 minobacač kopija je britanskog minobacača od 2 inča. I dalje je u proizvodnji i upotrebi u Indiji.
Kalibar 51.25mm (2 in)
Težina 4.88 kg
Domet 200-850m
Brzina paljbe:
normalna 8 mina u minuti
brza 12 mina u minuti
Težina mine:
High Explosive: 950g (800m domet)
Dopuna: 06 Sep 2013 2:46
Lance-grenade individuel Mle F1 (LGI Mle F1)
Lance-grenade individuel Mle F1 (LGI, "individual grenade launcher") je francusko oružje za blisku podršku pešadije, dizajnirano za upotrebu od strane individualnog strijelca. Sredstvo omogućuje opremanje vojnika lakim oružjem za vatrenu podršku indirektnom vatrom, poput malog minobacača. Po mnogim karakteristikama radi se o modernizovanoj varijanti bacača mina Type 89 korištenog od strane Japanske armije tokom WWII.
Francuska odeljenja podijeljena su u 300 - metarske vatrene timove naoružane sa automatskim puškama FAMAS 5.56mm i RBR AT4 te 600 - metarske vatrene timove naoružane sa puškomitraljezima FN Minimi, automatskim puškama FAMAS i LGI.
Minobacač koristi mine sa propulzijom nazvanom FLY-K, te zatvorenu komoru za sagorjevanje koja hvata sve barutne gasove.
Punjenje mine ugrađuje se u stabilizator, a proces opaljenja se obavlja kroz interni zatvoreni sistem. Ovakav koncept osigurava nizak nivo buke, bljeska, dima i toplotnog odraza. Nivo buke prilikom opaljenja iznosi 52 decibela što značajno otežava postupak lociranja vatrenog položaja. Omogućena je i velika brzina neprekidne paljbe pošto se oružje ne grije što ga čini i neprimjetnim sredstvima IC osmatranja. Minobacač je opremljen i indikatorom položaja.
LGI ispaljuje protivpešadijske, protivmaterijalne, zaslijepljujuće, dimne i osvjetljavajuće mine.
Kalibar 51mm
Težina 4.8kg
Dužina 605mm
Maksimalni domet 675m
Prečnik dejstva mine 20 metara
Kadenca do 30 mina u minuti
Municija
51 mm (GRExPL AP LGI F1) High Explosive bomb 51 mm
51 mm ( GR 51 FUM PH LGI F1) smoke bomb 51 mm
47 mm (GR 47 ECL LGI F1) Flare 47 mm
Vježbovna (farbana u plavo)
Razvijena je i osvjetljavajuća "inafracrvena mina" sa namjenom omogućavanja preciznog noćnog gađanja sa upotrebom pasivnih IC Night Vision Device (NVD).
Bacač granata Type 89 laki je minobacač japanskih Imperijalnih snaga, masovno korišten na Pacifiku tokom WWII.
Nastao je sa namjerom da se ručnim bombama tokom bliskih pešadijskih okršaja produži domet. Posle sumiranja iskustava upotrebe ručnih bombi i minobacača na bojnom polju, Japanska Armija razvila je ručnu bombu, tromblon, te bacač ručnih bombi/minobacačkih mina (mali minobacač) prilagođen borbama na bliskim odstojanjima u urbanim, rovovskim te uslovima džungle.
Kao dio tih napora, Japanska Armija adaptirala je 1932 set parčadnih granata sa skoro univerzalnom adaptivnošću. Parčadnu bombu Type 91 bilo je moguće baciti rukom, ispaliti sa tromblonskog dodatka, ili koristiti u minobacačkoidnom bacaču granata Type 89.
Type 89 ušao je u upotrebu 1929, sa razlikom od prethodnog Type 10 bacača granata u tome što je imao ožebljenu cijev. Type 89 mogao je da ispaljuje dvije vrsta bombi/mina: Type 91 bombu, koja je bila normalna pešadijska parčadna granata adaptirana za Type 89 bacač, te minu Type 89 kalibra 50mm, sa detoniranjem na udar znatno veće snage.
Sa upotrebom na Type 89 bacaču, parčadna bomba Type 91 bila je opremljena sa propelantom i vremenskim upaljačem. Nije eksplodirala na kontakt, već je dizajnirana da aktivira upaljač tokom leta. Slaba opruga unutar mehanizma oslobađala je udarnu iglu tokom opaljenja, aktivirajući vremenski upaljač sa kašnjenjem od 7 - 8 sekundi. Korištenjem ovog sistema, bombu Type 91 bilo je moguće ispaliti kroz gusto rastinje džungle ili kroz male otvore bez opasnosti od prevremene detonacije u slučaju da bomba dodirne objekte na svom putu da mete. Iako je Type 89 planiran za jednog poslužioca, obično su poslugu činila trojica, radi postizanja kadence od 25 bombi po minuti.
Bacač je koristio i snažniju na kontakt aktiviranu minobacačku minu sa približnom snagom kao kod lakog minbacača. Sa težinom od dvije funte, označena je kao Type 89 50mm mina, proizvođena je u high explosive (HE), zapaljivoj i dimnoj varijanti.
Na vatrenom položaju, bacač Type 89 namještao se pod fiksnim uglom od 45 stepeni, dok se daljina do cilja određivala prilagođavanjem veličine prostora promjenjive gasne komore unutar mehanizma bacača. Ovo je omogućavalo japanskim vojnicima gađanje više različitih meta na različitim daljinama sa kontaktnim minama 50mm sa jednog jedinog vatrenog položaja uglavljenog na veoma malom perimetru raskrčene džungle. Metoda je funkcionisala jednako dobro i u dubokim rovovima i jamama, ili između različitih zgrada tokom borbi u naseljenom mjestu.
Sa svojom zaobljenom podlogom, Tajp 89 oslanjao se na zemlju ili deblo, a gađanje se izvodilo pod fiksnim uglom od 45 stepeni. No kako je koristio kanap za potezanje u hitnim slučajevima mogao je da ispaljuje mine i bombe okrenut horizontalno, položenom putanjom sa osloncem na stablo ili zgradu.
Type 89 prvi put je upotrebljen u Kini i Mandžuriji. Tokom WWII oružje je korišteno u Burmi, Kini i pacifičkim ostrvima. Padobranci Japanske Mornarice koristili su specijalne kontejnere za Type 89 bacače prikačene za opremu radi pružanja vatrene podrške u zoni doskoka. Vojnici savezničkih snaga uskoro su počeli da se bacaju u zaklon na zvuk 'pop' što je označavalo ispaljivanje bombe ili mine, u pojedinim slučajevima sa rastojanja većeg od 200 jardi (183m). Pojedini saveznički pešadinci greškom će predpostaviti da je zakrivljena podloga bacača predviđena za ispaljivanje sa noge, a prišiće mu i nadimak "koljeno - minobacač". No svako ovakvo korišćenje bacača uzrokovalo je ozbiljne modrice, a ponekad i lom kosti usljed trzaja.
Bacač Tajp 89 sa svojom municijom bio je uzročnik mnogih kineskih i savezničkih žrtava tokom WWII. Posle WWII, Tajp 89 bio je korišten od strane Indonežanske Nacionalne Armije i lokalnih milicija u borbi protiv holandskih okupacionih snaga. Kopija oružja proizvodila se u Džokdžakarti.
Težina bacača iznosi 4,7kg, dužina 610mm, cijev 254mm, kalibar 50mm (1.97 in), efikasan domet Tajp 89 minom - 120 metara, maksimalan domet 670 metara. Brzina paljbe 25 mina u minuti.
Municija
Type 89 50mm HE (high explosive) minobacačka mina (sa upaljačem na kontakt).
Type 91 parčadna granata (sa vremenskim upaljačem setovanim na kašnjenje od 7 sekundi aktiviranim tokom leta).
Type 94 50mm vježbovna mina
Dimna mina: 0.9 kg sadržine 0.11 kg of HC dimne supstance.
Zapaljiva mina: 0.57 kg sadržine 0.32 zapaljive supstance.
5 cm leichter Granatwerfer 36 (5 cm leGrW 36) laki je minobacač korišten od strane nacističke Njemačke tokom WWII.
Razvoj je započet 1934 od strane kompanije Rheinmetall-Borsig AG a uveden je u upotrebu 1936. Namjena mu je bila gađanje džepova otpora suviše udaljenih za domet ručnih bombi.
Do 1938, koristio je komplikovani teleskopski nišan koji je kasnije napušten. Dužinom cijevi minobacača izvučena je bijela linija. Već 1941, Granatwerfer 36 viđen je kao suviše kompleksan za svoju ulogu. Ispaljivao je suviše lake mine i imao prekratak domet. Korišten je na nivou voda i opsluživan od strane tročlane posade. Proizvodnja je prekinuta 1941.
Do 1942 uglavnom je povučen sa frontovskih linija, ali dostupni minobacači ostali su u upotrebi do 1945 u jedinice druge linije te pozadinskim garnizonima sve do kapitulacije. Kako je snadbijevanje sa Granatwerfer 36 poljuljano tokom 1944-1945, Njemci će se uglavnom oslanjati na zarobljene francuske i sovjetske minobacače 50mm.
Minobacač 50mm ostaće popularan do kraja rata, uglavnom zbog činjenice da su ga transportovala dva vojnika, i što je obezbjeđivao pešadiji paljbenu snagu i domet veću od bilo kog oruđa dostupnog formaciji na nivou odeljenja ili sekcije.
Korišten je od strane nacističke Njemačke, Kraljevine Mađarske, Kraljevine Bugarske i Slovačke Republike.
Težina je iznosila 14kg, dužina cijevi 46,5cm, težina mine 0.9kg, kalibar 50mm, elevacija 42° do 90°, brzina paljbe 15 - 25 mina u minuti, efikasan domet 50 - 520mm. Hranio se sa usta cijevi, raspolagao je okidačkim mehanizmom i gađao je pod uglom ne manjim od 45 stepeni.
Dopuna: 12 Sep 2013 23:08
Granatnik wz.36
Granatnik wz.36 poljski je bacač granata dizajniran 1927 kao wz.30, a modifikovan u wz.36 1936 godine. Uveden je u upotrebu 1936 kao standardni bacač granata Poljske Armije. Bio je u upotrebi tokom njemačke invazije na Poljsku 1939.
wz.30 ima maksimalni domet od 700 metara; produžen na 800 metara kod wz.36. Oba ispaljuju identičnu 46mm minu, tešku 0.76 kg. Oko 3,850 komada proizvedeno je do 1939. Po formaciji, 81 bacač dužila je pešadijska divizija, tri komada po jednoj četi.
Glavni dijelovi bacača su cijev glatkog kanala sa zadnjim dijelom u obliku stopala, sklapajući dvonožac na prednjoj strani te regulator gasa iznad cijevi sa usisnim kanalom na zadnjem dijelu. Prstenom na usisnom kanalu reguliše se pritisak u cijevi, a time i domet mine. Regulatorom gasova odvodi se višak gasova. Oružje raspolaže libelom i okidačkim mehanizmom.
Težina 8kg, dužina 64cm, kalibar 46mm, brzina paljbe 15 rpm, efikasan domet od 100 - 800 metara.
Poljski MB je bio u naoružanju i Vojske Kraljevine Jugoslavije. Nešto malo je kupljeno a čak 8000 je naručeno da se pravi kod nas i to u Kruševcu, Smederevskoj Palanci i Slavonskom Brodu. U tim mestima su pravljene i mine. Koliko je napravljeno MB ne znam tačno ali samo u Kruševcu je napravljeno čak 200.000 mina. Upaljači su rađeni u Vistadu.
Laki minobacač 50mm Mle1937 stavljen je u proizvodnju 1939 radi zamjene francuske tromblonske mine koja je korištena na nivou voda.
Tek je mali broj ovih minobacača korišten u ratu 1940. Kasnije su bili široko rasprostranjeni u vojsci višijevske Francuske. 50mm Mle1937 nalazio se i u njemačkoj armiji, pod oznakom 5 cm Gr.W.203(f) -
5cm Granatenwerfer 203 (f).
Kalibar:___________________50mm
Dužina cijevi:______________415mm
Masa u borbenom položaju:____3,65kg
Elevacija:__________________45 stepeni (fiksirana)
Pomjeranje:__________________8 stepeni
Brzina paljbe:_________20 - 25 rpm
Tip municije - parčadna mina
Težina mine - 0.435kg
Domet - 695 metara
Početna brzina - 70 m/s
Legionar 1.BEP odgovara na vatru postavljene zasjede iz Mle 1937 50mm - 1953 godina.
