|
Poluautomatska puška Fabrique Nationale Model 1949 (često označavana i kao FN-49 ili SAFN) dizajnirana je od strane Dieudonne Saive, a proizvedena od strane Fabrique Nationale. Korištena je od strane oružanih snaga Argentine, Belgije, Belgijskog Konga, Brazila, Kolumbije, Egipta, Indonezije, Luksemburga i Venecuele.
Iako hvaljena zbog visokog kvaliteta izrade i pouzdanosti u odnosu na puške toga doba, plasman na tržištu bio je limitiran činjenicom da puška nije razvijena tokom WWII već kasnije, kada su se mnoge vojske već prebacile na jurišne puške sa selektivnim režimom paljbe. Kao rezultat toga FN 49 našla se u direktnoj konkurenciji sa većim brojem modernih pušaka poput Heckler & Koch G3 i Fabrique Nationale de Herstal's FN FAL, što je rezultiralo relativno slabom prodajom.
Dieudonne Saive, tada glavni dizajner kompanije FN eksperimentisao je sa većim brojem recoil-operated konstrukcija. Nova puška je bila u razvoju u periodu od 1938 - 1939, a očekivalo se predstavljanje verzije sa okvirom od 5 metaka. No posle invazije Njemačke na Poljsku ovi planovi su odloženi u korist povećanje proizvodnje repetirki i mitraljeza.
Njemačka invazija na Belgiju, 1940, prekinula je radove na proizvodnji nove puške, a inženjer Saive uspio je da se dokopa Engleske gdje je nastavio rad na nečemu što će postati FN 49 (eksperimentalna puška bila je u kalibru 7.92×57mm Mauser).
Dizajn će biti razmatran i od strane Engleza - Self-Loading Experimental Model biće proizveden u Enfildu u količini od 2.000 komada no od dalje proizvodnje se odustalo usljed problema sa gasnim pritiskom, a i kraja WWII.
Uprkos ovome, Saive koji se posle oslobođenja vratio u Lijež nastavio je rad i finalizovao dizajn za FN 49, 1947 godine.
Proizvodnja SAFN 49 startovala je 1948 godine, a prvi naručilac bila je Venecuela. Zadnji ugovor potpisan je sa Indonezijom 1960 godine, a isporuka je završena 1961. Kompanija je bila spremna za masovnu proizvodnju puške FN 49, no u potrazi za mušterijama u Zapadnoj Evropi susrela se sa velikim stokovima oružja iz WWII, te američkim i britanskim programom vojne pomoći koji je omogućavao nabavku streljačkog oružja po represiranim cijenama ili besplatno. Komunističke države na Istoku nisu bile opcija usljed njihove upućenosti na sovjetski dizajn.
Rešenje je nađeno u nesvrstanim zemljama koja su se suzdržavale od sovjetskog i američkog darivanja. Oko 4.000 pušaka prodato je Venecueli u kalibru 7×57mm Mauser. Još oko 4.000 pušaka prodato je kao višak na tržište SAD gdje je bila cijenjena od tamošnjih kolekcionara i lovaca što zbog apsolutne očuvanosti što zbog precizne 7×57mm Mauser municije.
Drugi ugovor potpisan je sa Egiptom, 1948, u kalibru 8×57mm Mauser. Egiptu je isporučeno 37,602 komada.
Treći ugovor potpisan je sa vladom Belgija za 87,777 komada u kalibru .30-06 Springfield.
Puška se dobro pokazala tokom rata u Koreji gdje je služila u belgijskim rukama. Izvještaji sa terena ocijenili su je pouzdanijom i preciznijom od američke M1 Garand. Većina od SAFN 1949 pušaka proizvedena je u kalibru 7.62×63mm za armije Belgije, Belgijskog Konga, Luksemburga, Indonezije, Kolumbije i Brazila za potrebe brazilske Mornarice, označene kao "1954 - Marinha do Brasil".
Osmi kontraktor puške FN 49 bila je Argentina koja je naručila 5,536 komada u kalibru 7.65×53mm Argentine za potrebe opremanja Mornarice.
Nekoliko prototipova izrađeno je i u drugim kalibrima, poput 6,55mm za testiranje u Švedskoj, 7.5×54mm French za testiranje u Siriji, .30-60 za testiranje u USA i u 7.62×51mm NATO za Brazil.
Argentinski kontingent pušaka biće podvrgnut konverziji iz 7.65×53mm Argentine u 7,62 NATO. U ovom poslu kompanija FN nije učestvovala već je posao obavila Metallurgica Centro (po nalogu Argentinaca FN je odradila konverziju tek jedne puške 1967 godine).
Metallurgica Centro obezbjedila je i instalirala u svaku pušku novu cijev za kalibar 7.62mm NATO uz modifikaciju izbacivača i obaračkog mehanizma radi prihvata novog odvojivog okvira kapaciteta 20 metaka proizvedenog od strane Metallurgica Centro za potrebe konverzije FN 49.
Veoma mali broj ovih pušaka korišten je od strane Argentinaca u Folklandskom ratu za potrebe snajperskog dejstva.
Puška funkcioniše na principu pozajmice barutnih gasova uz naginjući zatvarač. U standardnoj varijanti koristi integralni okvir kapaciteta 10 metaka, a u argentinskoj konverziji odvojivi okvir kapaciteta 20 metaka. Težina 4,31kg, dužina 1116mm. Proizvedeno je preko 176.000 komada.
|
